کانی صید مراد

در روز جوانی نزدم صید مرادی امروز که افتاده و پیرم چه توان کرد؟

پر نمی‌پیچیم بر صید مراد خود کلیم ما که عنقا را به دام آورده و سر داده‌ایم

نیست به دست امید بخت مرا آن کمند کافتدش از هیچ رو صید مرادی به بند

خواهی شکار صید مراد آه کش دلا کمتر فتد ز صوب غرض تیر آه کژ

اگر صید مراد هر دو عالم در کمند آرد ز ناکامی همان صائب دل خودکام می‌پیچد

دام فسون نهاده ام در ره آرزو ولی صید مراد را بمن هیچ گذر نمی فتد

من کجا و طالع صید مراد دل کجا عاقبت مژگان چشم دام گردد دانه‌ام

آورده زیر خاتم اقبال وحش و طیر صید مراد بسته به فتراک تابدار

از گشاد بی‌محل تیر تو در صید مراد کشتی خوف و خطر گهواره امن و امان

جریده شو که رسد پیشتر به صید مراد شود چو تیر ز همصحبتان ترکش فرد