کار قدیم

معماران مایکل استوالد و کیم ویلیامز، درمورد رابطه بین معماری و ریاضیات استدلال می‌کنند که این دو رشته اروپای دوران قدیم قویا به هم مرتبط هستند اما خاطرنشان می‌کنند که این دو رشته تا آنجا که به‌صورت عامیانه فهمیده می‌شوند شاید به‌نظر بیاید که رابطه ضعیفی دارند زیرا معماری حرفه‌ای است که بر ساخت ساختمان تمرکز دارد، درحالی که ریاضیات اعداد و دیگر موضوعات انتزاعی را مطالعه می‌کند. ویترویوس یک معمار را فردی می‌دانست که به اندازه کافی از دامنه‌ای از دیگر رشته‌ها، مخصوصاً هندسه، اطلاع داشته باشد تا بتواند بر کار دیگر صنعتگران حرفه‌ای در دیگر رشته‌ها مانند سنگتراشی و نجاری نظارت کند. در قرون وسطی نیز همین موارد رعایت می‌شد، دانشجویان حساب، هندسه و زیبایی‌شناسی را درکنار گرامر، منطق و بلاغت (تریوییم) را در تالارهایی می‌آموختند که توسط استاد سازنده‌ای طراحی شده بود که خود صنعتگران دیگری را آموزش می‌دادند. یک استاد سازنده در بالاترین مرتبه عنوان معمار یا مهندس می‌گرفت. در رنسانس علوم اربعه نیز به جمع علومی که یک همه‌چیزدان باید می‌دانست اضافه شدند. لئون باتیستا آلبرتی و کریستوفر رن که امروزه به عنوان معمار شناخته می‌شوند در ابتدا با عنوان ستاره‌شناس یاد می‌شدند.