ژنده شیر

ندرد مگر ژنده شیری تنم زمانی بود تن به خاک افگنم

دل شیر دارد تن ژنده پیل نهنگان برآرد ز دریای نیل

چنان دان که او ژنده پیلست مست به آوردگه شیر گیرد بدست

چو گربه به آواز و چون شیر جنگ به تن ژنده پیل و به گونه پلنگ

تنش زور دارد چو صد نره شیر سر ژنده پیل اندر آرد بزیر

تو اندر آئی آنجا عنان گرفته ظفر چو ژنده پیل دمان و چو شرزه شیر دژم

به پیش سپاه اندرون پیل و شیر پس ژنده پیلان یلان دلیر

اسیر ناچخ این گشته ژنده پیلی مست مطیع خنجر آن گشته شرزه شیری نر