چکنه بالا

ایل چگنی را پس از آنکه به خراسان کوچ دادند به سه قسمت تقسیم کردند، یک قسمت در چکنه ماندگار شدند. قسمتی به اطراف نیشابور اعزام گردیدند و قسمتی هم به اطراف هرات فرستاده شدند. بوداق خان چگنی که با نزدیکان خودش در چکنه مستقر شدند ابتدا که تعدادشان اندک بود در بالای تپه‌ای دژ کوچکی احداث کردند، در محل چنگ‌قلعه در دره با صفای چکنه سال‌های سال زندگی کردند. بعد از مدتی که تعدادشان بیشتر شد و امنیت مملکت نیز بهتر گردید، کم کم به محل فعلی چکنه که ینگه قلعه (ینگجه) نامیده شد کوچیدند و کنار راه ابریشم ماندگار شدند. با اینکه معنی لغوی کلمه چکنه خرده مالک می‌باشد، ولی به نظر می‌رسد اسم چکنه برگرفته از لقب ایل چگنی ساکن در این محل بوده است. به هرحال خوانین و بیگ های چکنه از تبار ایل چگنی هستند. (بخشی از تاریخچه و شجره‌نامه خوانین چگنی از اعقاب بداق خان، به کوشش مرحوم علی اکبرخان اسدی)