چست گویی

روز و شب حامل می گشته که گویی قدحم بی‌کمر چست میان بسته که گویی مورم

چست بربستی قبای فتنه را گویی از میدان به لشکر می روی

فخر تو این بس که گویی نغز و چست کون خود را می توانم پاک شست