چربی نباتی

روغن گیاهی یا روغن نباتی یا روغن سبزیجات، تری‌گلیسرید استخراج‌شده از گیاهان است. اصطلاح «روغن گیاهی» را می‌توان تنها برای روغن‌های گیاهی که در دمای اتاق مایع هستند تعریف کرد، یا به‌طور کلی بدون توجه به حالت ماده در دمای داده شده تعریف کرد. به همین دلیل، روغن‌های گیاهی که در دمای اتاق جامد هستند گاهی چربی‌های گیاهی نامیده می‌شوند. در مقابل این تری گلیسیرید، موم گیاهی فاقد گلیسیرین در ساختار آن‌ها است. اگر چه از بسیاری از بخش‌های گیاه ممکن است روغن برداشت شود، در عمل تجاری، روغن بیشتر از دانه استخراج می‌شود.

دانه‌های کنجد سفید بدون پوست خارجی کنجد در طول دورهٔ تمدن صنعت کشت، به عنوان اصلی‌ترین منبع تهیهٔ روغن گیاهی شناخته شده است. این امر قطعاً به بین‌النهرین حدود ۲۵۰۰ سال پیش از میلاد برمی‌گردد و در زبان اکدی و سومری به‌نام ایلو (در تامیلی واژهٔ کنجد به نام ایلو هم شناخته شده است). دانهٔ کنجد یکی از اولین محصولات فرآوری شده برای روغن و همچنین به عنوان یکی از اولین مواد در ادویه‌جات استفاده می‌شد. در واقع، واژهٔ مشترکی که برای روغن نباتی در بسیاری از زبان‌های دراویدی مانند: تامیلی، مالایی و کنادا (معنای واژهٔ روغن کنجد در زبان تامیل = எள் + روغن یا چربی = நெய் --> எண்ணெய் شناخته می‌شد. در زبان هندی واژهٔ روغن کنجد (تل तेल) و در زبان سانسکریت (تیلا तैल و تلوگو నువ్వులు) به عنوان دانه کنجد بیان شده است. ۶۰۰ سال پیش از میلاد، آشوریان از روغن کنجد به عنوان یک غذا، مرهم و دارو استفاده می‌کردند که باید آن را غنی کرده و البته ساختن این مواد بسیار گران بود. هندوها از روغن کنجد به‌عنوان سوخت چراغ‌های نذری استفاده می‌کنند که به عنوان روغن مقدس در نظر گرفته می‌شود.