چاه چو چو

هزار یوسف زیبا برآید از هر چاه چو چرخه و رسن حسن را بگردانی

ز بس گزند چو یوسف کشیده ام از چاه چو مار می شود از ریسمان هراس مرا

نگشت چاه چو فانوس روشن از رویش نشد ز سیلی تا روی ماه کنعان سرخ

خلاصی هست عاشق را از این چاه چو شاهش افکند از چاه درچاه

گریان شود سحاب چو یعقوب ، تا که گل خندان رود ز چاه چو یوسف بتخت بار

در چاه چو معشوق زلیخایم ازین عشق ای خوبی تو خوبی معشوق زلیخا