چاه نمک

از نظر منابع آب. این منطقه چون در یک اقلیم خشک قرار دارد از ریزش‌های جوی بهره چندانی نداشته و ریزش‌های انجام شده عموماً با توجه به ۱۵۰۰ میلی‌متر تبخیر به سرعت از دست می‌روند و تنها منبع تأمین آب منطقه، آب‌های زیر زمینی هستند که از طریق نفوذ حاصل می‌شوند و از مطلوبیات کمی و کیفی بالایی برخوردار نیستند. این آب‌ها عموماً از طریق قنات و چاه‌های عمیق و نیمه عمیق در دسترس قرار می‌گیرد. از نظر جریان‌های دائمی و رودخانه‌ای باید گفت که رودهای منطقه عموماً خشک بوده و به صورت آبراه‌های سیلابی یا مسیل‌ها فقط به هنگام ریزش‌های آنی و رگبارها فعال می‌شوند که آن نیز به دلیل عدم برنامه‌ریزی صحیح نه تنها مورد استفاده قرار نمی‌گیرد بلکه موجب بروز خساراتی نیز در منطقه می‌گردد و نهایتاً در کویر ابرکوه تخلیه شده و در اثر تبخیر آن‌ها کویر نمکی تشکیل می‌گردد. در این منطقه با توجه به مطالعات انجام شده، عمق سطح ایستایی بسیار پائین است و در بعضی نقاط به ۶۰ متر نیز می‌رسد. قنوات منطقه سابقه چندین هزار سال دارند و طول مجموع آن‌ها چیزی در حدود ۴۳۰ کیلومتر است. اگر حوزه آبریز را به دو قسمت دشت و کوهستان تقسیم کنیم هر یک از پدیده‌های فوق دارای خصوصیات هیدرولوژیکی و ژئوهیدرولوژیکی خاص است که در بیلان آبی منطقه مؤثرند، به‌طوری‌که ارتفاع متوسط سالیانه بارش در دشت ۵۰ میلی‌متر و در کوهستان ۲۰۰ میلی‌متر می‌باشد که در هر صورت این میزان بازندگی بسیار ناچیز است و باعث پایین رفتن مداوم سطح آبهای زیرزمینی می‌شود.