پیوندهای دوگانۀ هم جوار

این کشور با کشورهای متعددی هم جوار است. چین با کشورهای کره شمالی، مغولستان، روسیه، قزاقستان، قرقیزستان، تاجیکستان، افغانستان، پاکستان، هند، نپال، برمه، بوتان، لائوس، ویتنام دارای مرز مشترک خاکی و با کره جنوبی، ژاپن، فیلیپین، برونئی، مالزی و اندونزی دارای مرز آبی است.

در میان رشته کوه‌های زاگرس و در شمال غربی استان لرستان، هم جوار با استان‌های همدان، کرمانشاه و ایلام واقع شده‌است. این شهرستان از شمال به شهرستان نهاوند، از غرب به صحنه و هرسین، از جنوب غرب به شهرستان هلیلان و از جنوب به کوهدشت و چگنی و از شرق به شهرستان سلسله محدود می‌شود. نورآباد شهری است در شرق شهرستان واقع شده‌است که در سال ۱۳۶۸ خورشیدی از بخشداری به فرمانداری تغییر وضعیت داد.

زبان پشه‌ای در اصل از یک زبان آریایی منشعب شده و از نیاکان مشترک خویش به ارث برده‌اند. مانند: سامیک، شامیک پشه یی که در گذشته در زبان فارسی قدیم سیامک گفته شده یا شام فقلی که معنی سیاهی و تاریکی را می‌رساند و نیز کلمات سرخ، سور و سونیک یا ستودن، ستایل و استویک زبان‌های دری، پشتو و پشه یی از یک ریشه‌اند ولی با آن هم زبان پشه یی در برخی از موارد از زبان دری و عربی که آن هم از طریق زبان دری و پشتو کم و بیش متأثر گردیده‌است. زبان پشه یی نیز به نوبه خویش به خصوص در محلات هم جوار بالای زبان‌های دری و پشتو تا حدود اثرگذار بوده‌است. به‌طور مثال: مردم دری زبان لغمان و ننگرهار مادر را (آیی)، سالم را (سسته) کاه را (توش) و خیشنه را (سیانی) و در پنجشیر و کاپیسا خوردن توت را (پکیک) می‌گویند که این کلمات و کلمات دیگری که از همه آن‌ها نام نگرفته شده کلمات پشه یی‌اند.