پیمایش مثلثاتی

تکنیک‌های بهینه‌سازی عدسی که می‌تواند از این فضای چند بعدی پیمایش کند و به سمت کمینه‌های محلی حرکت کند، از دهه ۱۹۴۰ مورد مطالعه قرار گرفته است که با کار اولیه توسط جیمز جی بیکر، و بعداً توسط فدر، وین، گلازل، گلاتزل و دیگران آغاز شده است. قبل از توسعه رایانه‌های دیجیتال، بهینه‌سازی عدسی‌ها یک کار محاسبه دستی با استفاده از جداول مثلثاتی و لگاریتمی برای ترسیم برش‌های دو بعدی از طریق فضای چند بعدی بود. ردیابی پرتوهای رایانه‌ای باعث می‌شود عملکرد عدسی به سرعت مدل‌سازی شود، به گونه‌ای که می‌توان فضای طراحی را به سرعت جستجو کرد. این امکان، اجازه می‌دهد تا مفاهیم طراحی به سرعت اصلاح شوند. در اکثر موارد طراح ابتدا باید یک طراحی مناسب برای سیستم نوری انتخاب کند و سپس از مدل‌سازی عددی برای اصلاح آن استفاده می‌کند. طراح اطمینان می‌دهد که طراحی‌های بهینه شده توسط کامپیوتر تمام الزامات را برآورده می‌کند، و تنظیمات را انجام می‌دهد یا در صورت عدم انجام این روند، مجدداً راه اندازی می‌شود.