پیشگیری دومین

دو تصمیم قانونی مهم در دههٔ ۱۹۳۰ میلادی باعث گسترش دسترسی به ابزار پیشگیری از بارداری گردید؛ در سال ۱۹۳۰ دو تولیدکنندهٔ کاندوم علیه یکدیگر در پرونده‌ای با نام یانگز رابر شکایت کردند و قاضی حکم بر آن داد که تولید ابزار پیشگیری از بارداری یک حرفهٔ قانونی است. او پا را از این فراتر گذاشته و اعلام داشت؛ قانون فدرال که به منع ارسال پستی کاندوم می‌پردازد وجههٔ قانونی ندارد. سنگر برای تسریع در روند دومین جنگ دادگاهی، سفارش یک دیافراگم را در سال ۱۹۳۲ از ژاپن داد، با امید آن که دست برتر را در جنگ تعیین‌کنندهٔ دادگاه‌ها داشته باشد. دیافراگم توسط دولت ایالات متحده توقیف شد و پس از آن چالشی که سنگر ایجاد کرده‌بود، موجب تشکیل پرونده‌ای به نام بستهٔ الحاقی در سال ۱۹۳۰ شد که قاضی آن آگوستوس هند بود. تصمیم وی، یک مادهٔ قانونی مهم بود که منع پزشکان از دسترسی به ابزار پیشگیری از بارداری را لغو کرد. این پیروزی دادگاهی باعث تشویق انجمن پزشکی آمریکا[و ۲۲] شد تا نهایتاً در سال ۱۹۳۷ پیشگیری از بارداری را به‌عنوان خدمات معمول پزشکی و به‌عنوان یک جزء اصلی از برنامه درسی دانشکده پزشکی قرار دهد. با این حال جامعهٔ پزشکی برای پذیرش این مسئولیت به کندی عمل می‌کرد و زنان همچنان تا دههٔ ۱۹۶۰ به روش‌های غیرایمن و بی‌اثر و مشاورهٔ نادرست پیشگیری از بارداری از منابع اطلاعات غلط اعتماد می‌کردند.

زوال عقل به‌طور کلی و زوال عقل عروقی پس از یک سکته مغزی می‌توانند طول عمر مورد انتظار یک فرد را کوتاه کنند. این شرایط برای هر فردی متفاوت است. زوال عقل عروقی پس از بیماری آلزایمر دومین نوع شایع زوال عقل محسوب می‌شود. این شرایط اغلب بر حافظه، استدلال و دیگر فرایندهای تفکر تأثیرگذار است. درمان زوال عقل عروقی ممکن است به کند کردن یا گاهی پیشگیری از پیشرفت آن کمک کند.