پیشگیری ثانویه

انتظار می‌رفت که زیملاگاتران در بسیاری از تنظیمات درمانی، از جمله ترومبوز وریدی عمقی، پیشگیری از ترومبوآمبولی وریدی ثانویه و عوارض فیبریلاسیون دهلیزی مانند سکته، جایگزین وارفارین و گاهی آسپرین و هپارین شود. اثربخشی زیملاگاتران برای این نشانه‌ها به‌خوبی مستند شده بود، به جز فیبریلاسیون دهلیزی غیر دریچه‌ای.

ممکن است تعداد زیاد ابزارهای انفورماتیک سلامت مصرف‌کننده به معنی ارزش این برنامه‌های کاربردی تلقی شود، اما متأسفانه در اکثریت قریب به اتفاق این موارد، کارآمدی این ابزارها ارزیابی نشده‌است. در موارد ارزیابی شده نیز در اغلب موارد تأکید بر یک یا چند حوزه از مدیریت بیماری‌های مزمن بوده‌است. علاوه بر این، به نقش برنامه‌های کاربردی انفورماتیک سلامت مصرف‌کننده در تشدید حاد علائم یا دیگر مشکلات فوری و ضروری که ممکن است در منزل یا محیط‌های جاکعه رخ دهد، به اندازه کافی توجه نشده‌است، در حالی که این امر بسیار مهم و مورد نیاز است. بنابراین باید به نقش این نوع برنامه‌های کاربردی در تأمین نیازهای پیشگیری اولیه، ثانویه و ثالثیه به میزان کافی پرداخته شود.

مانند بیماری سرخک، برای دیستمپر نیز روش درمانی قطعی شناسایی نشده‌است و مراقبت‌ها از نوع درمان‌های حمایتی است. درمان‌ها عموماً شامل تقویت بدن حیوان بیمار از طریق تأمین مایعات و مواد مغذی و الکترولیت‌های مورد نیاز، پیشگیری از هرگونه عفونت باکتریایی ثانویه، تجویز داروهای ضدتشنج، داروهای تب‌بُر و آنتی‌بیوتیک‌ها هستند.

این سندرم درمان قطعی ندارد و بیشتر متمرکز بر مدیریت علائم و نشانه‌های بیماری و پیشگیری از علائم ثانویه همچون سلولیت است.