پیش اگهی

در صورتی که سرطان به خارج از مری انتشار یابد اغلب نخست به غدد لنفاوی می‌رود در مراحل بعدی به کبد، ریه‌ها، مغز و استخوان‌ها گسترش می‌یابد. پیش آگهی سرطان مری در مراحل پیشرفته وخیم است. این بیماری در ایران به خصوص استان گلستان شایع است.

همانند سایر سرطان‌ها از سه روش جراحی، رادیوتراپی و شیمی درمانی (داروهایی مانند پاکلیتاکسل و کربوپلاتین) جهت مداوا استفاده می‌شود. چون اغلب این سرطان‌ها بدخیمند و در مراحل پیشرفته تشخیص داده می‌شوند مجموعاً پیش آگهی بلندمدت بالا نیست.

بیشتر بیماران فیبرومیالژیک همچنان از درد مزمن و خستگی رنج می‌برند. بعد از پیگیری ۱۴ساله بیماران تنها تغییرات مختصری در علائم آن‌ها مشاهده شد. با این حال دو سوم از بیماران به کار تمام وقت می‌پردازند و بیماری آن‌ها تأثیر متوسطی در زندگیشان دارد. تقریباً ۱۰ تا ۳۰ درصد از بیماران از کار افتاده می‌شوند که در مقایسه با سایر گروه‌های با درد مزمن بروز بیشتری دارد. به عنوان مثال در یک مطالعه که در کانادا انجام شده‌است، بروز ناتوانی در فیبرومیالژی، ۱۰۰ بیمار، در درد منتشر اسکلتی – عضلانی ،۷۶ بیمار و، ۱۳۵ مورد کنترل گزارش شد فاکتورهای فیزیولوژیک خاصی نیز ممکن است با پیش آگهی بهتری همراه بشد.

اغلب بیماران کندذهنی و عقب ماندگی رشد عصبی دارند. گاه به دلیل سایر علائم همراه می‌میرند. درمان خاصی برای اغلب موارد وجود ندارد و پیش آگهی خوبی ندارند.

زیگفرید که پسر عموی آناتومیست و متخصص مغز و اعصاب اتو کالیشر است، در دانشگاه‌های برلین و وورتسبورگ به تحصیل پزشکی پرداخت و در سال ۱۸۸۵ با پایان‌نامه «در مورد تأثیر فشار ارثی بر رشد، سیر و پیش آگهی اختلالات روانی» از دانشگاه فردریش ویلهلمز فارغ‌التحصیل شد. در سال ۱۸۹۱، او رئیس کلینیک بیماری‌های عصبی در برلین -شلاختنزه شد.

تا سال ۲۰۲۳، هیچ درمانی برای DLB شناخته نشده‌است. پیش آگهی DLB به خوبی مورد مطالعه قرار نگرفته و مطالعات اولیه دارای محدودیت‌های متعدد تجربی، مانند اندازه نمونه کم و سوگیری انتخاب هستند. نسبت به آلزایمر و سایر زوال‌عقل‌ها، DLB به‌طور کلی پر هزینه تر بوده و منجر به نرخ بالاتر ناتوانی، بستری شدن در بیمارستان و کاهش امید به زندگی و کیفیت زندگی می‌شود. افسردگی، بی‌تفاوتی و توهمات بصری یکی از مهم‌ترین عوامل کاهش کیفیت زندگی هستند. زمانی که نقص ژن APOE یا زمانی که آلزایمر یا نشانگرهای زیستی آن نیز وجود داشته باشند، زوال ممکن است سریع‌تر اتفاق بیفتد. شدت افت فشار خون ارتواستاتیک نیز پیش‌آگهی بدتری را نشان میدهد. تصور می‌شد که نقص دیداری-فضایی در اوایل دوره DLB پیش‌بینی‌کننده افزایش سرعت زوال باشد، اما مطالعات جدیدتر ارتباطی میان این علائم پیدا نکرده و این مسئله را رد نمودند.

زوال عقل با اجسام لویی بر اساس بازه زمانی که در آن علائم زوال عقل نسبت به علائم پارکینسون ظاهر می‌شود، از زوال عقلِ پارکینسون تمایز می‌یابد. DLB معمولاً زمانی تشخیص داده می‌شود که نشانه‌های اختلالات شناختی قبل یا همزمان با علائم حرکتی پارکینسون آغاز گردد؛ اما زوال عقل بیماری پارکینسون زمانی تشخیص داده می‌شود که بیماری پارکینسون قبل از وقوع زوال عقل به خوبی مشخص شده باشد (شروع زوال عقل بیش از یک سال پس از شروع علائم پارکینسون). این تمایز که به صورت قراردادی «قانون یک ساله» شناخته می‌شود، همپوشانی بین شرایط را به همراه تفاوت‌های کلیدی آشکار می‌نماید، امکان تغییر در درمان و پیش آگهی را فراهم می‌کند و چارچوب تحقیقات مختلف، حول بیماری را شکل می‌دهد.

آریتمی در بیماران مبتلا به سندرم کرونر حاد شایع است، اما اغلب گذرا هستند و از نظر همودینامیک یا پیش آگهی اهمیت ندارند.

در دسترس بودن کم انرژی، با یا بدون اختلال غذا خوردن، می‌تواند سلامت را مختل کند. مشکلات روانی مرتبط با اختلالات خوردن شامل عزت نفس پایین، افسردگی و اختلالات اضطرابی است. عوارض پزشکی شامل سیستم‌های قلبی عروقی، غدد درون ریز، تولید مثل، اسکلتی، گوارشی، کلیوی و عصبی مرکزی می‌شود. پیش آگهی بی اشتهایی عصبی با افزایش شش برابری نرخ مرگ و میر استاندارد در مقایسه با جمعیت عمومی بسیار بد است. در یک مطالعه، ۵٫۴ درصد از ورزشکاران مبتلا به اختلالات خوردن، اقدام به خودکشی را گزارش کردند. اگرچه ۸۳ درصد از بیماران مبتلا به بی اشتهایی عصبی تا حدی بهبود می‌یابند، اما میزان بازیابی مداوم وزن، عملکرد قاعدگی و رفتار غذایی تنها ۳۳ درصد است.

پیش آگهی این سرطان به نسبت ضعیف است.