پیروزه گرد

سوی درگاهش سفر کن کز سفر شد آنچنان طارم پیروزه گردون وطنگاه مسیح

به مرجان ز پیروزه بنشاند گرد طلای زر افکند بر لاجورد

امام مشرق و مغرب که روز پیروزی ست ز گرد موکب او آبدار پیروزه

تو گفتی گرد زنگارست بر آیینه چینی تو گفتی موی سنجابست بر پیروزه‌گون دیبا

یکی تخت پیروزه آورد شاه بر او زرّ مانندِ گردون و ماه

چرخ پیروزه ز خون جگر فرهادست آن همه لعل که بر کوه و کمر گرد آورد

دل ابن یمین گرچه ز غصه خون همی گردد ازین بخت سیه روز و ازین گردون پیروزه

نشست از بر تخت پیروزه شاه چو سرو سهی بر سرش گرد ماه