پیروزه چرخ

چو گوی زرد ز پیروزه گنبدی خورشید ز بیم چرخ سوی مغرب الحذار گرفت

زلعل نگین تو درحکم مطلق همی لرزه در چرخ پیروزه آید

گفتم آن لعل صفت محنت من برشکند چرخ پیروزه ندا کرد که پیروزی نیست

کی آیی همچو مار چرخ ازین عالم برون تا تو بسان کژدم بی‌دم درین پیروزه پنگانی

پادشاها عون حق یار شب و روز تو باد چرخ پیروزه غلام بخت پیروز تو باد

وقت آن بود که دل بر خورد از لعل لبت چرخ پیروزه نمی‌خواست مرا پیروزی

چرخ پیروزه و ستاره بر آن چون زر سرخ و دست نیلگران

مگر نشنوید این غو کوس جنگ که پر گشته زان چرخ پیروزه رنگ

چو پیراهن شب بدرید ماه نهاد از بر چرخ پیروزه‌گاه

ایا شهی که گشاده ست چرخ پیروزه در آستان تو درهای فتح و پیروزی