پنج رساله اعتقادی

زمانی که سقراط جام شوکران را نوشید افلاطون(۳۴۷تا۴۲۷ ق. م) بیست و نه ساله بود. او مدت‌ها شاگرد سقراط بود و تمامی آنچه بر سقراط آمد به جشم خود دید. این موضوع که آتن نجیب‌ترین انسان آن شهر را به مرگ محکوم کرد نه تنها تأثیری فراموش نشدنی در افلاطون باقی گذارد بلکه او را مصمم کرد که دیدگاه استاد را در زمینه‌های مختلف فلسفی مشخص سازد. مرگ سقراط به افلاطون ثابت کرد که ممکن است میان واقعیت اجتماعی و رؤیای اجتماعی تضادی وجود داشته باشد. نخستین کار افلاطون به عنوان فیلسوف انتشار دفاعیه سقراط بود. افلاطون در این اثر آنچه در دادگاه عالی آتن بیان داشته بود به رشته تحریر درآورد. افلاطون جز دفاعیه سقراط تعدادی نامه و چیزی بیش از سی و پنج رساله از خود باقی گذاشته‌است. یکی از مهم‌ترین دلایل محفوظ ماندن این نوشته‌ها و جود مدرسه‌ای بود که افلاطون خارج از شهر آتن شخصاً تأسیس کرد. این مدرسه فلسفه در باغی نزدیک آتن قرار داشت و صاحب آن پهلوانی به نام آکادموس بود. به همین دلیل مدرسه فلسفه افلاطون به نام آن پهلوان معروف شد. از آن زمان تاکنون هزاران آکادمی در سرتا سر دنیا تأسیس شده‌اند. در آکادمی افلاطون فلسفه ریاضیات و ژیمناستیک مورد گفتگو قرار می‌گرفت به همین خاطر است که افلاطون فلسفه خود را به صورت مکالمه نوشته‌است. افلاطون به رابطه میان آنچه از یک سو جاودانه و تغییرناپذیر است و آنچه از سوی دیگر "در تغییر " است توجه داشت. درست مانند فلاسفه پیش از سقراط! یعنی افلاطون به آنچه در طبیعت جاودانه و تغییرناپذیر بود توجه داشت و هم به آنچه در اخلاق و اجتماع جاودانه بود اهمیت می‌داد.