پلیدی بی خردان

زمانه بی خردان را بدو دهنده خرد ستاره بی ادبان را بدو کننده ادب

رخ ز پوزش بدر بی خردان کردن از بیخردی سوده چرا

گر لطف تو همراه شود بی خردان را گو محو شو از روی زمین عقل و کفایت

نصیب اهل خرد نامرادیست ولی همیشه بی خردان کامیاب می‌بینم

بعیب دوستیم دشمنند بی خردان هزار شکر کزین بیشتر نمی دانند

مردی اَحْنَفِ قیس را دشنام میداد و از پس وی می دوید، احنف چون با قبیلۀ خویش رسید بیستاد و گفت اگر چیزی دیگر اندر دلت مانده است بگو آنجا تا کسی ازین بی خردان از قبیلۀ ما نشنود که ترا جواب دهد.

آنیم که کوس نیکنامی نزدیم چون بی خردان دم از تمامی نزدیم

میار بی خردان را به روی عیب نهان که تاب حکم محک نیست کم عیاران را

مگریز از ستیز بی خردان کز ددان جور می‌کشند ددان

صبر کن بر ستم بی خردان نرسد جز به تن آزار ددان