پرورش جنگل

هوای این سرزمین بسیار سرد و درجه حرارت متوسط این منطقه ۱۰ درجه سانتیگراد زیر صفر است و بر اثر این سرما زراعت و درختکاری در آنجا بسیار نادر و ناچیز است و تنها منبع ثروت عمده این کشور پرورش حیوانات است. علاوه بر فقر مواد غذایی که در این سرزمین حکمفرمااست، بر اثر فقدان جنگل، موضوع سوخت هم در آنجا یکی از مسائل مشکل را به‌وجود آورده‌است.

کشاورزی فرهنگ کاشت گیاهان و قارچ‌ها، پرورش حیوانات و سایر اجسام زنده به منظور ادامهٔ حیات است. کشاورزی به نوع گیاه، مهارت دهقان، و مکانیزه بودن کار دهقانان، وضعیت زمین‌ها، آب و هوا، خاک و مساعد بودن شرایط کشت بستگی دارد؛ یا زراعت فن است که نسل به نسل میراث باقی مانده‌است؛ و هم زراعت کشت گیاه دلخواه می‌باشد. گیاهان و جنگل خود روی زراعت نیست.

«تراریوم» در لغت به معنی باغ شیشه‌ای است و عبارت است از محیطی برای پرورش و نگهداری گیاهان و به بیان دیگر محیطی برای ایجاد ریزاقلیمی با رطوبت بالا برای گیاهانی که بیشتر بومی جنگل‌های مرطوب جنوب، مرکز آمریکا، جنوب شرقی آسیا و آفریقا هستند و سازگار با هم نیز هستند و در یک ظرف معمولاً شیشه‌ای و سربسته رشد می‌کنند.

همچنین پلنگ، خرس قهوه‌ای، گراز، روباه، گرگ، خرگوش، سیاه‌گوش، راسو و گورکن از جانوران این جنگل هستند و خزندگان متعددی مانند مار افعی در آن یافت می‌شود. از سال ۱۹۵۴ گوزن خالدار اوسروس نیز در این منطقه پرورش داده می‌شود. رود پرآب آزاد با نهرها و آبشارهای متعدد در جنگل خسرو روان است. آثار تاریخی نیز در این منطقه وجود دارد. کلیسای گغارد و کلیسای هاووتس تار و قلعه گاکاوابرت و یک پل متعلق به قرون وسطی در این منطقه هستند.

مُرْغ خانگی (نام علمی: Gallus gallus domesticus) که به آن مُرْغ و ماکیان نیز می‌گویند، زیرگونه‌ای از گونه مرغ جنگلی سرخ و از اعضای خانواده قرقاولان و راسته ماکیان‌سانان است. این جانور با جمعیتی بیش از ۲۳٫۷ میلیارد در سال ۲۰۱۸، یکی از گسترده‌ترین جانوران اهلی در جهان است. انسان‌ها به‌طور عمده مرغ را به عنوان غذا پرورش می‌دهند و از گوشت و تخم آن استفاده می‌کنند.

جنگل پسته یکی از انواع جنگل‌های جهان است که شامل درختان پسته وحشی و درختان پیوند زده پسته‌است. بخش وسیع کوه دامنه‌های نواحی شمال شرق و شمال غرب افغانستان در ولایات بدخشان، تخار، بغلان، سمنگان، فاریاب، بادغیس و هرات به شکل خودروی در حدود 450 هزار هکتار پسته زار روییده است که ادامه آن به ترکمنستان و منطقه سرخس ایران کشیده شده‌است.[نیازمند منبع] بذرهای پسته وحشی متنوع و عمدتا در برابر شرایط سخت اقلیمی مقاوم‌اند. پسته موسوم به پرورشی را روی درخت بنه نیز پیوند می زنند.