[ویکی فقه] پرهیز از مجالس باطل (قرآن). کسانی که در این دنیا از غنا و دروغ و مجالس باطل و لهو پرهیز می کنند، با تحیت و سلام وارد بهشت خواهند شد. پرهیزکنندگان از مجالس باطل، وارثان بهشت هستند.والذین لایشهدون الزور... «و کسانی که شهادت به باطل نمی دهند (و در مجالس باطل شرکت نمی کنند). ...» اولـئک یجزون الغرفة بما صبروا ویلقون فیها تحیة وسلـما. «(آری،) آنها هستند که درجات عالی بهشت در برابر شکیباییشان به آنان پاداش داده می شود و در آن، با تحیت و سلام رو به رو می شوند.»(«زور» به مجلس باطل تفسیر شده است.) ← دوری از مجالس باطل ۱. ↑ طبرسی، فضل بن حسن، مجمع البیان، ج۷، ص۳۱۵. مرکز فرهنگ و معارف قرآن، فرهنگ قرآن، ج۶، ص۵۴۶، برگرفته از مقاله «پرهیز از مجالس باطل». ...
جملاتی از کاربرد کلمه پرهیز از مجالس باطل
خستگان راهست پرهیزی به هر عنوان که هست می کند پرهیز از پرهیز بیمار طمع
هر چند بود دل تو چون آهن سخت پرهیز از آن ناله که سوزی دارد
نزاری مشورت با عقل کردن نه کار توست پرهیز از ندامت
گرچه پرهیز از بهشت و حور هست از شرع دور در روایت دیدم این فتوی است تقوی دیگر است
معاویه دو نماینده از نزدیکان خویش — عبدالله بن عامر و عبدالرّحمٰن بن سَمَره — را با پیامِ پذیرشِ همهٔ شروطِ حسن نزد وی فرستاد. او برای کاستن از قدرت روحیهٔ حسن، نامهٔ بزرگان قبایل را هم برای نشان دادن به حسن به نمایندگانش داده بود. نمایندگان برای پرهیز از خون‌ریزی، خلافت حسن پس از معاویه را مطرح کردند. در این شرایط، سپاه حسن در وضعیت خوبی قرار نداشت؛ پیوستن عبیدالله بن عباس به معاویه و شایعهٔ صلح‌جویی حسن و نیز شایعهٔ احتمال کشته شدن قیس، سپاه را در وضعیت روحی مناسبی قرار نداده بود. سپاهیان حسن را به کفر متهم می‌کردند و حسن نیز از آنان نومید شده و زخم خورده و اموالش غارت شده بود و در سپاه استقامت برای نبرد نمی‌دید، چه اینکه بسیاری از آنان درگیرِ تعصبات قبیله‌ای بودند و بزرگان‌شان برای همراهی به معاویه نامه نوشته بودند. در چنین شرایطی حسن چاره‌ای ندید جز اینکه برای جلوگیری از خون‌ریزی و حفظ جان مردم و امت اسلامی، صلح را بپذیرد. ازاین رو نمایندگان خویش را همراه با نمایندگان معاویه نزد وی فرستاد. آنان نامه‌ای را با مضمون رعایت خواسته‌ها و شروط حسن امضا کرده و نزد حسن فرستادند.