پایداری ساختاری

مکتب ساختاری تعامل‌گرایی نمادین از دانش اجتماعی مشترک چون فرهنگ، زبان طبیعی، نهاد اجتماعی یا سازمان در سطح کلان استفاده می‌نماید تا روال‌های نسبتاً پایداری در تعامل اجتماعی و روانشناسی را در سطح خرد تشریح نماید. برای پژوهش روی این موضوعات معمولاً روش‌های کمی را به کار می‌برد. مکتب آیوا، همراه با نظریه هویت و نظریه کنترل تأثیر[غ]‏ از جمله برنامه‌های عمدهٔ پژوهشی در این سنت هستند. دو نظریه اخیر، به ویژه روی روش‌هایی که طبق آن اعمال حالات ذهنی را کنترل می‌کند متمرکز می‌باشند، این امر نشان‌دهنده ماهیت سایبرنتیک این رویکرد بوده و در نوشته‌های مید[ف] نیز دیده می‌شود.: 3–5  به علاوه نظریه کنترل تأثیر یک مدل ریاضیاتی از نظریهٔ نقش و نظریه‌ی برچسب‌زنی ارایه می‌کند.

سرامیک‌های با درجه حرارت بالا را می‌توان به عنوان ترکیباتی با دمای ذوب بیش از ۳۰۰۰ درجه سلسیوس تعریف کرد که بیشتر آنها بوریدها، کاربیدها یا نیتریدهای فلزات انتقالی اولیه (نیوبیوم، زیرکونیوم، تانتالوم و هافنیوم) هستند. به دلیل پایداری شیمیایی و ساختاری، آنها از مصالح مورد علاقه در کاربردهایی مانند هندلینگ فلزات مذاب در دمای بالا، به عنوان الکترود در قوس‌های الکتریکی، و در کاربردهای هوافضا مانند پرواز هایپرسونیک، پیشرانه اسکرم جت، پیشرانه موشکی و ورود مجدد به اتمسفر هستند.

از سال ۱۹۸۵، دولت بولیوی برنامه‌های پایدارسازی، اقتصادی و دگرگونی ساختاری، پایداری قیمت، ایجاد شرایط برای رشد و از بین بردن کمیابی محصولات را در پیش گرفت. دگرگونی در خدمت‌رسانی به مشتری در سال‌های اخیر، شفافیت این حوزه را بهبود بخشیده است. تغییرات ساختاری پراهمیت در اقتصاد بولیوی شامل جمع‌آوری سرمایه‌های بخش‌های پرتعداد عمومی بوده است. (جمع‌آوری سرمایه در بولیوی نوعی خصوصی‌سازی است که سرمایه‌گذاران %۵۰ مالکیت و مدیریت منابع عمومی را به‌دست می‌آورند و چندین سال بدون پرداخت هزینه به دولت، فعالیت می‌کنند)

پروتئین‌های کوچک مدل‌های خوبی برای مطالعات مربوط به تاخوردگی (به انگلیسی: تاشدگی پروتئین)، پایداری (به انگلیسی: Stability)، مطالعه میان کنش‌های اختصاصی در پروتئین‌ها، مطالعات ساختاری و تست‌های طراحی پروتئین‌های جدید هستند. مزیت‌های زیاد موتیف‌های کوچکتر در نهایت باعث کاربردهای بیشتر آن‌ها در اصول طراحی داروها می‌شوند. طراحی پروتئین به صورت مجازی (که در طبیعت وجود ندارند)، معمولاً قابلیت زیستی و پایداری چشمگیر به همراه پتانسیل‌های بیولوژیکی بالا دارند. همانند آنتی‌بادی‌های منوکلونال اختصاصیت بالایی به اهدافشان نشان می‌دهند ولی نسبت به آنتی‌بادی‌ها پایدار تر هستند و راحت‌تر تولید و اداره می‌شوند. طراحی این پروتئین‌های کوچک با اهداف درمانی بسیار مورد توجه است و این گروه از پروتئین‌ها قابلیت تبدیل شدن به کلاس جدیدی از داروها با کارکردهای مفید بیشتر و اثرات جانبی کمتر را دارند.