پاداش خوف از خدا

و گفت: خوف از عدل اوست و رجا از فضل او.

مؤ لف : مويد اين حديث معنايى است كه ما براى خوف از مقام خداى تعالى كرديم . و نيزدر اصول كافى به سند خود از يحيى بن عقيل روايت كرده كه گفت : امير المؤ منين (عليهالسلام ) فرمود: من تنها از دو چيز بر شما مى ترسم ، يكى پيروى هوا، و يكى آرزوىدراز، چون پيروى هوا آدمى را از حق باز مى دارد، و آرزوى دراز آخرت را از ياد مى برد.

يكى از احتمالاتى كه ممكن است مقصود از اين اشارات باشد آن است كه : گشودن دست درحالت رَغْبَت ، به حال كسى كه به خداوند - جلّ جلاله - اميد دارد، و حسن ظنّشبه تفضّل او بر خوف از جلالِ عظمتش فزونى دارد، نزديكتر است ، لذا شخص راغب هموارهخواهان ايمنى است ، و كف دستش را مى گشايد تا احسان خداوند به آن فرو ريزد.

امید به فردوسی و خوف از سقری نیست هرچند که در نخل اطاعت ثمری نیست

پـس ، اى انـسـان بـيـچـاره كـه عبادات و مناسك تو بعد از ساحت قدس آورد و مستحق عتاب وعـقـاب كـنـد، بـه چـه اعـتماد دارى ؟ و چرا خوف از شدت باءس حق تو را بى آرام نكرده ودل تـو را خـون نـنـمـوده . آيـا تـكـيـه گـاهـى دارى ؟ آيـا بـهاعـمـال خـود وثـوق و اطـمـيـنـان دارى ؟ اگـر چـنـيـن اسـت واى بـهحـال تـو مـعـرفـتـت بـه حـال خـود و مـالك المـلوك ! و اگـر اعـتـمـاد بـهفـضـل حـق و رجـاء بـه سـعـه رحـمـت و شـمـول عـنـايـت ذات مـقدس دارى ، بسيار بجا و بهمحل وثيقى اعتماد كردى و به پناهگاه محكمى پناه بردى .

نداریم خوف از سؤال وجواب نداریم پروای روز حساب

چو لایق باشد الطاف خدایی را چه خوف از فتنه محشر صفایی را

که داده است تو را در زمانه این همه جرأت که می‌کنی گنه و خوف از عقاب نداری

و گفت: خوف از خدای ترا به خدای رساند و کبر و عجب نفس ترا از خدای منقطع گرداند وحقیر داشتن خلق را بیماری است که هرگز دوا نپذیرد.

سوم: خوف از این هر دو با هم

و خوف از خدا، گاهى به سبب معرفت ذات و صفات خداست و گاهى به سبب جنايت بنده ازجهت ارتكاب معاصى است و گاهى به سبب هر دو و به حسب معرفت بنده بهجلال خداى تعالى و به عيب نفس خود و تقصيرات خود مى باشد.

جمله محروم و ز خوف از چشمه دور حیله‌ای کردند چون کم بود زور