وصیت نامه موضوعی

با طراوت‌ترین و بهاری‌ترین شعر او تحت عنوان چوپان کاتسویا یک قصیدهٔ تخیلی است که شاعر زندگی یک خانوادهٔ گرجی را در سرزمین‌های کوهستانی گرجستان و همچنین عدن گرجستان را هنگام نبود جنگ و بلایای طبیعی به تصویر می‌کشد. درون مایهٔ همهٔ تألیفات او را می‌توان با یک تفکر و تأمل مذهبی در نوشته‌های او در وصیت نامه‌اش و همچنین نوشته‌های روی سنگ قبر او استنتاج نمود.

جفرسون عمیقاً با بدهی درگذشت و نتوانست دارایی خود را آزادانه به وارثانش واگذار کند.او دستوراتی را در وصیت نامه خود برای واگذاری دارایی هایش، از جمله آزادی فرزندان سالی همینگز ارائه کرد؛ اما، دارایی ها و بردگان او در حراج های عمومی که از سال 1827 شروع شد، فروخته شد.در سال 1831، مانتیسلو توسط مارتا جفرسن رندولف و سایر وارثان فروخته شد.

گولتس در 19 آوریل 1916 تنها دو هفته پیش از تسلیم انگلیسی ها در پی محاصره کوت، در بغداد درگذشت. دلیل رسمی که برای مرگ این پروسی کهنه کار اعلام شد، ابتلا به بیماری تیفوس بود، اما چنان که شایعات نقل کرده اند، وی مسموم شده بود. با توجه به وصیت نامه اش وی را در محوطه کنسولگری آلمان در استانبول مشرف به تنگه بسفر مدفون ساختند.

چگونه با (حکومتی) می توان به تفاهم رسید که دارای ایدوئولوژی افراط گرایانه ای است که در قانون اساسی این کشور و وصیت نامه خمینی نیز آمده است که باید بر مسلمانان جهان سیطره داشته باشند و به گسترش مذهب وِیژه خود یعنی جعفری دوازده امامی در همه بخش های جهان اسلامی اقدام کنند تا مهدی منتظر، ظهور کند. من چگونه آنها را قانع کنم. چه منافعی میان ما و آنها وجود دارد. چگونه با آنها تفاهم کنم؟

مهم‌ترین اثر نوشتاری عبدالبهاء وصیت نامه او، الواح وصایا است که به دست خط وی در سه زمان بین سال‌های ۱۹۰۱–۱۹۰۸ نوشته شده‌است. قسمت اول احتمالاً در اواخر سال ۱۹۰۵ یا اوایل سال ۱۹۰۶ و بخش دوم و سوم حدوداً در سال ۱۹۰۷ نوشته شدند. عبدالبهاء در این سند نهادهایی را برای حفظ اتحاد و یکپارچگی دین بهائی معین می‌کند و طرح نظم اداری آن را مشخص می‌سازد، شوقی افندی را ولی امرالله و جانشین عبدالبهاء معرفی می‌کند و دستوراتی در مورد انتخاب بیت العدل اعظم ارائه می‌دهد. شوقی افندی این سند را «بزرگ‌ترین میراث عبدالبهاء برای آیندگان»، «روشن‌ترین تراوش ذهن او»، «منشور تمدن جهانی آینده»، «منشور نظم نوین جهانی بهاءالله» و در برخی از ویژگی‌هایش مکمل کتاب اقدس، اُمُ الکتاب نظم بهاءالله می‌داند.

انجمن چندین بار در نظر داشت سالن فلسفی را ترک کند بخصوص زمانی که شهر به دنبال تصاحب ساختمان به عنوان دادگاه بود. با این حال طرفین نتوانستند روی قیمت توافق کنند. در اوایل قرن بیستم، انجمن انتقال به بلوار تازه ساخته شده پارک وی بنجامین فرانکلین را در نظر گرفت. برنامه‌ریزان امیدوار بودند که گروه‌های فکری را به دفاتر پارک وی جذب کنند. اعضای انجمن چندین بار به این موضوع فکر کردند، اما وصیت نامه ۱۹۳۴ به بحث پایان داد. انجمن فیلسوفان آمریکا در سالن فلسفی باقی ماند. در سال ۱۸۹۰ انجمن طبقه سومی را بر روی تالار فلسفی ساخت تا کتابخانه در حال گسترش خود را در آن خود جای دهد، اما طبقه اضافه شده زشت تلقی شد و در سال ۱۹۴۹ پس از انتقال کتابخانه به فضای دیگر، حذف شد.

در وصیت نامه تاکدا شینگن آمده بود: «مرگ من را به مدت سه سال پنهان کنید و دفاع خود را تقویت کنید»، اما در آن زمان، تاکدا کاتسویوری بارها برای گسترش قلمرو خود وارد جنگ شد.

برندگان با برندگان جایزه نوبل معرفی می‌شوند و در همان مراسم جایزه را دریافت می‌کنند. آکادمی علوم سلطنتی سوئد «مطابق با قوانین حاکم بر اعطای جوایز نوبل که از طریق وصیت نامه وی (آلفرد نوبل) وضع شده‌است، جایزه را به کسی اعطا می‌کنند که بیشترین سود را به بشر عطا خواهد کرد».

در میان مردم عادی، کاتولیسیسم همچنان نقشی حیاتی در زندگی روزمره را داشت. مشارکت در مراسم چهل روزه در مناطق روستایی—بیش از ۸۰٪ جمعیت—تقریباً از سوی همه مردم انجام می‌شد. کتاب‌های مذهبی پرفروش بودند و تقاضا برای کشیش شدن تا حدود سال ۱۷۵۰ بالا بود. با این حال از دهه ۱۷۵۰، جذب روحانیت شدن و استفاده از ادبیات مذهبی در وصیت نامه‌ها نزد نخبگان شهری به شدت کاهش یافت. حملات به روحانیت هم از بیرون و هم از درون کلیسا رو به فزونی گذاشته بود. روحانیون و خود مسیحیت هدف حملات و انتقادات فیلوزوف‌ها در دهه‌های ۱۷۵۰ تا ۱۷۶۰ بودند. قضاتِ پارلمان‌ها امتیازات و زمین‌های کلیسا را مورد حمله قرار می‌دادند و مردم را تشویق می‌کردند که عشریه نپردازند. درون کلیسا، یانسنیست‌ها در دههٔ ۱۷۶۰—که مشخص شد یسوعی‌ها به جای پادشاه فرانسه، به پاپ سوگند وفاداری می‌خوردند—به سرکوب آنان کمک کردند و این ضربه‌ای بزرگ بر آموزش مذهبی وارد آورد. نارضایتی در میان کشیشان (اداره کنندگان کلیساهای کوچک) نیز رو به افزایش بود؛ اینان مالیات سنگینی می‌پرداختند ولی صومعه‌ها ثروتمندتر و ثروتمندتر می‌شدند.

شوقی افندی ربّانی (۱۲۷۶–۱۳۳۶ هجری شمسی، ۱۸۹۷–۱۹۵۷ میلادی) که به شوقی افندی هم شناخته می‌شود، نوه دختری عبدالبهاء بود، و طبق وصیت نامه عبدالبهاء (الواح وصایا) پس از وی، مسئولیّت رهبری جامعه بهائی را به مدت ۳۶ سال تا درگذشتش بر عهده گرفت.