واقعه کشف حجاب

معنی کلمه واقعه کشف حجاب در دانشنامه اسلامی

[ویکی شیعه] کشف حجاب، وقایعی که به دنبال تصویب قانونی در ۱۷ دی ۱۳۱۴ش در ایران رخ داد و به موجب آن، زنان و دختران ایرانی از استفاده از چادر، روبنده و روسری منع شدند. این قانون اوج سیاست های رضاخان در زمینه تغییر لباس بود که از سال ۱۳۰۷ آغاز شده بود. این سیاست ها واکنش هایی از جمله قیام مسجد گوهرشاد را در پی داشت. با درخواست علما، این قانون در سال ۱۳۲۳ در دوره حکومت محمدرضا پهلوی لغو شد.
یکی از سیاست های فرهنگی رضاخان، تغییر لباس بوده است که بعد از تثبیت قدرت، به مرور و در طول چند سال دنبال شد. قانون «اتحاد شکل لباس اتباع ایرانی در داخلۀ مملکت»، دهم دی ۱۳۰۷ش در مجلس شورای ملّی وقت تصویب شد. بر اساس این مصوبه، «به جز برخی از روحانیان، کلیه اتباع ذکور ایران در داخلۀ مملکت مکلّف هستند که ملبّس به لباس متحدالشکل بشوند». در ادامه این مصوبه تصریح شده است که متخلفان از اجرای این قانون به جزای نقدی محکوم می شوند و اجرای آن از فروردین ۱۳۰۸ش آغاز خواهد شد.
قانون یکسان سازی لباس ابتدا در بین کارکنان ادارات دولتی به اجرا درآمد. آنان در غیر ساعات اداری هم باید از لباس متحدالشکل شامل لباس و کلاه استفاده می کردند. سرپیچی آنان از این دستور منجر به تعقیب قانونی و انفصال آنان از ادامه خدمت می شد. دولت رضاخان، در راستای اجرایی کردن این قانون در بین روحانیون، پوشیدن لباس روحانیت را مشروط به گذراندن امتحان کرد. برگزاری امتحان از طلاب، آنها را با مشکلاتی روبه رو کرد؛ چرا که این امتحان باید از سوی نهادهای حکومتی انجام می گرفت و روحانیون و طلاب با این کار موافقت نداشتند.

جملاتی از کاربرد کلمه واقعه کشف حجاب

پس از واقعه کشف حجاب و محدودیت‌هایی که رضا شاه برای روحانیان ایجاد کرد، اداره اوقاف مدرسه را در اختیار اداره فرهنگ قرار داد تا دانش‌آموزان در آن مشغول تحصیل شوند، اما پس از برکناری رضا شاه با تلاش میرزا احمد کفائی، فرزند ملامحمد کاظم خراسانی، مدرسه مجدداً به طلاّب علوم دینی واگذار شد.