همایون فرخ رکن الدین

معنی کلمه همایون فرخ رکن الدین در دانشنامه آزاد فارسی

هُمایون فرّخ، رکن الدین (تهران ۱۲۹۷ـ۱۳۷۹ش)
هُمایونفرّخ، رکن الدین
پژوهشگر، روزنامه نگار، شاعر و نمایش نامه نویس ایرانی. پس از طی دوره های دبستان و دبیرستان در رضائیه، به مطالعه و تکمیل معلومات خود نزد پدرش عبدالرحیم پرداخت و نخستین مجموعۀ شعر خود را در شانزده سالگی به نام سوز دل منتشر کرد. چندی روزنامۀ رخ را منتشر کرد، و مدتی نیز سردبیری روزنامه های مختلف را به عهده گرفت. از آثار اوست: تصحیح تحفۀ سامی؛ حافظ خراباتی (پنج جلد)؛ حافظ عارف (دو جلد). از نمایش نامه های اوست: اسکندر و دارا؛ ابومسلم خراسانی.

معنی کلمه همایون فرخ رکن الدین در دانشنامه اسلامی

[ویکی نور] «رکن الدین همایون فرخ»، نویسنده، مترجم، روزنامه نگار و شاعر، متخلص به «رخ» در مهر 1297ش، در تهران متولد شد. در مدرسه شرف مظفری به تحصیل پرداخت و پس از طی دوران دبستان، ادامه تحصیل را در ارومیه به پایان آورد. با آموختن رشته های مختلف هنری، سرانجام، با ادامه تحصیل در کالیفرنیا در دانشگاه نیوپورت به دریافت درجه دکترا در رشته ایران شناسی نائل آمد و دکترای ادبیات را در ایران گرفت. پایان نامه ایشان با عنوان«تاریخ هشت هزار سال شعر ایرانی» مورد تقدیر قرار گرفت.
وی در نوجوانی به نوشتن داستان علاقه مند شد و داستان های «سوز دل»، «عاشق بینوا»، «عروس گورستان»، «شهریار» و «بالکون» را از سال 1318 تا 1321 به چاپ رساند. در سال 1324ش، به نوشتن نمایش نامه ای به نام «اسکندر و دارا» توفیق یافت و پس از آن، نمایش نامه دیگری به نام «ابومسلم خراسانی» نوشت.
در سال 1322، کتابی به نام «خویین خونین» نوشت و در 1336 به تصحیح و تنقیح و شرح حال شاعران گران قدری که نامشان در محافل ادبی زمان مهجور مانده بود، پرداخت.
از همایون فرخ، آثاری ماندگار، بر جای مانده که عبارتند از:
1. تصحیح و تنقیح دیوان فارسی امیر علی شیر نوایی؛
2. سهم ایرانیان در آفرینش و پیدایش خط در جهان؛

جملاتی از کاربرد کلمه همایون فرخ رکن الدین

نیک مردی بود از زن پای بست پیش رکن الدین اکافی نشست
میر کشور گشای رکن الدین که درش دیو را شهاب کند
زندگانی شهریار زمین خسرو روزگار رکن الدین
ملک شمس الدین کرت، جانشین رکن الدین، که بنیان‌گذار آل کرت محسوب می‌شود، شخصاً در قورولتای انتخاب منگوقاآن شرکت کرد و فرمان حکومت بخش وسیعی از شمال افغانستان، شامل جنوب آمودریا تا مرز سند، را از او دریافت کرد. اما پس از هجوم هلاکوخان به سوی شرق، این بار سلسله آل کرت، مشروعیت خویش را نه از خان بزرگ مغول در قره‌قروم بلکه از ایلخانان گرفتند، زیرا حوزه فرمانروایی آنان زیر مجموعه قلمرو ایلخانی بود.