هشام بن عمرو تغلبی

به دستور هارون الرشيد مجلس مناظره اى را تشكيل مى دهند و متكلمين را جمع مى كنند همهمنتظرند، جناب هشام بن حكم وارد شد، به همهاهل مجلس سلام كرد و براى جعفر برمكى كه به دستور هارون الرشيد مجلس را بپا كردهبود امتيازى قائل نشد.

مردى هشام بن عبدالملك را مدح گفت : هشام گفت : اى فلان ! ندانى كه مدح ديگران پيشرويشان نهى شده است ؟ گفت : ترا مدح نكردم . بلكه نعمتهاى خدا را بر تو شمردم تاسپاسگزار باشى . هشام گفت : اين ، از ستايشت نيكوتر بود. و او را صله داد و گرامىداشت .

هشام بن عبدالملك در زمان خلافت برادرش وليد بن عبدالملك مروان ، به حج رفت . سرانمردم شام كه جزو اركان دولت بنى اميه به شمار مى رفتند نيز با وى بودند.

هشام بن احمر يم گويد: در اطراف مدينه و در محضر امام كاظم (ع ) بوديم كه ناگهان اماماز مركب پياده شده و سجده اى طولانى گزارد. چون سر برداشت و سوار شد، از علت اينسجده جويا شديم ، حضرت فرمود: يكى از نعمت هاى خدا را در حق خود به ياد آوردم وخواستم پروردگارم را شكر نمايم . (محجة البيضاء، ج 1، ص 346).

طاغوتهاى زمان : 9 نفر از يزيد تا هشام بن عبدالملك (دهمين خليفه اموى )

و بر همين منوال با هشام بن سالم در توحيد و خداشناسى ؛ و بعد از آن با هشام بن حكمپيرامون امامت و خلافت مناظره انجام گرفت و مرد شامى شكست خورد.

چند روز بيشتر نگذشته بود كه نامه اى از هشام بن عبدالملك (خليفه اموى ) رسيد كه بهاستاندار كوفه دستور داده بود جابر را پيدا كرده گردن او را بزند و سرش را بهخليفه ارسال كند.

اين امام همام در روز شنبه 25 محرم سال 95 هجرى (444) به دستور هشام بن عبدالملك ،خليفه اموى و به وسيله سمّ به شهادت رسيد .

شهادت : حضرت روز شنبه ، دوازدهم يا بيست و پنجم محرّم ،سال 94 يا 95 هجرى قمرى (5)، توسّط هشام بن عبدالملك مروان به وسيله زهر، مسمومو به درجه رفيع شهادت نائل گرديد.

94-  درباره اين اتهام ، بنگريد به : احمد صفايى ، هشام بن حكم مدافع حريم ولايت، ص 69 - 71.