نکته گویی

عریان، ملک بخشم، گویی که خامه‌ام خاموش نکته گویم و گویی که دفترم

باز ترسیدم ازین نکته که گویی چو همام شکر از مصر به تبریز میارید دگر

در نجاست مشک بویی، زان چه سود پیش مستان نکته گویی، زان چه سود