نوش افرین

نوش آفرین آیرملو از خانواده‌های گرجی بود که به هنگام تسلیم ۱۷شهر قفقاز به روسیه به ایران مهاجرت کردند.نوش آفرین آیرملو با عباسعلی داداش بیگ از اهالی سوادکوه، مازندران ازدواج کرد و حاصل این ازدواج رضاشاه پهلوی بنیانگذار دودمان پهلوی است.

خواهران ناتنی رضا هر از گاهی به او و نوش آفرین در تهران سر می‌زدند و مواد غذایی و کمک مالی برای او از سوادکوه می‌آوردند ولی جدای این، رضا و مادرش را از دارایی‌های عباسعلی خان محروم کرده بودند که سرانجام رضاشاه پس از چهل سال زمانی که به مقام سردار سپه رسید به سوادکوه رفت و ارثیه‌اش را گرفت..

عباسعلی خان دلبسته او شد و برغم بیش از ۴۰ سال اختلاف سنی، نوش آفرین شانزده ساله را به همسری گرفت.

نوش آفرین آیرملو که خواهر علی خان دکتر بود، در مدت بیماری عباسعلی خان از او پرستاری می‌کرد.

شورای کتاب کودک سازمانی غیردولتی (NGO) است که به شیوهٔ شورایی و بر پایهٔ انتخابات دوسالانه اداره می‌شود. نهاد عالی اداره‌کنندهٔ شورای کتاب کودک، هیئت مدیره است. هیئت مدیره انتخابی که هفت عضو اصلی و دو تا سه عضو جانشین دارد، پس از اولین نشست پس از انتخابات یکی از اعضا را به عنوان دبیر معرفی می‌کند. در طول دورهٔ ۴۹ سالهٔ عمر شورای کتاب کودک مسئولیت دبیری در دورهٔ پیش از انقلاب با لیلی ایمن و دورهٔ پس از انقلاب با نوش آفرین انصاری بوده‌است. دبیر شورای کتاب کودک مسئولیت ادارهٔ کتابخانه تحقیقاتی و کادر اداری و مکاتبات با سازمان‌های داخلی و بین‌المللی را برعهده دارد. در ساختار سازمانی شورای کتاب کودک، بخش‌های شورای اجرایی گروه‌های بررسی و بخش اداره‌کنندهٔ کارگاه‌های سالیانه از اهمیت بیشتری برخوردارند.

عباسعلی داداش بیگ سوادکوهی مانند بسیاری از اهالی منطقه سوادکوه در فوج سوادکوه به حرفه سپاهی‌گری اشتغال داشت. پدر و برادران و بسیاری دیگر از نزدیکان عباسعلی خان نیز نظامی بوده و در همان فوج سوادکوه خدمت می‌کردند. عباسعلی خان با درجه یاور (معادل سرگرد) و همانند بسیاری از سوادکوهی‌های دیگر بازنشست شد و به روستایش در آلاشت بازگشت تا در قطعه زمینی که خریده بود به کشت و زرع بپردازد و در اثر کشاورزی و دامداری و کارهای جنگلی متمول شده بود و املاکی در آلاشت و بابل و دیگر نقاط داشت. در تحقیقاتی که پژوهشگران حوزه تاریخ معاصر انجام داده‌اند، چنین نتیجه گرفته‌اند که عباسعلی خان تنها دو بار ازدواج کرده‌است. بار اول با یکی از بستگان خود در سوادکوه و بار دوم با نوش آفرین آیرملو مادر رضا شاه در تهران و سه فرزند اول عباسعلی خان هر سه دختر بودند. خواهران ناتنی رضاشاه، خورشید خانم و دُدُر خانم خواهر دوم رضاشاه و نبات خانم معروف به حسنی خانم سومین خواهر رضاشاه بودند.

نوش‌آفرین و فرزندش پس از رسیدن به تهران در خانه حاج اسماعیل خان سردار واقع در محله سنگلج سکونت می‌کنند. نوش آفرین در نداری و تهیدستی زندگی می‌کرد و بعداً مخارج زندگی وی و کودکش را تا ۷ سال، برادرش سرهنگ ابوالقاسم آیرملو که خیاط قزاقخانه بود، بر عهده گرفت. پس از مرگ برادرش نیز سرتیپ نصرالله‌خان آیرم زندگی آنان را اداره می‌کرد.

در آلاشت چندان به نوش آفرین خوش نمی‌گذشت چون زبان مازندرانی نمی‌دانست و خانواده عباسعلی خان و اهالی سوادکوه مازندرانی زبان بودند و تازه عروس قادر به صحبت کردن در میان خانواده شوهر نبود و خانواده و بستگان عباسعلی خان به واسطه گرجی بودن نوش آفرین بنای بدرفتاری با او می‌گذاشتند.

نوش آفرین که در منابع دیگر از او با اسامی سکینه و زهرا یاد کرده‌اند، پس از مرگ عباسعلی ماندن در سوادکوه را صلاح نمی‌دید.

بیماری عباسعلی خان شدت گرفت و بناچار نوش آفرین که باردار بود را به دختر سومش نبات خانم که روابط بهتری با نوش آفرین داشت سپرد و به تهران رفت و در سال ۱۲۵۶ شمسی در تهران درگذشت.

آن که پیش لب شیرین تو ای چشمه نوش آفرین گفته و دشنام شنوده است منم