نور باران شدن

نور باران مهست از برج حسنش بر سرم یافرو ریزد بدامان کوکب بختم گهر

9 سجده بر خاك كربلا، حجابهاى پديد آمده از گناه را دريده (332)، زنگارهاىدل را زدوده ، موانع قبولى اعمال و استجابت دعا را كنار زده ، زمين و زمان را نور باران مىسازد.

ای کلیم کربلا از نوخطان در هر طرف نور باران گشته اندر سینه سینای تو

كه كليددار آن وقت پدر من بود و من تقريبا در سن بست ساله بودم و با پدر در كاظمينبوديم كه ناگاه چوخادار به احضار پدرم آمد و او نمى دانست كه با او چهشغل داشت روانه بغداد شد و من نيز به اتفاق او رفتم و من بر در خانه پاشا ماندم وپدرم را به حضور بردند، بعد از حضور پاشا از پدرمسوال كرد كه گويند: شب اول رجب را شب نور باران گويند به جهتنزول نور از آسمان بر قبور ائمه دين ، آيا تو هيچ آنرا در قبر كاظمين مشاهده كرده اى ؟

صاحب خزائن ، مرحوم نراقى مى گويد: شيخ محمد، كليددار روضه مقدسه كاظمين كه خود،او را ملاقات كرده ام و مرد متدينى بود، گفت : هنگامى كه ((حسن پاشا)) بعد از نادرشاهافشار در ايران ، پادشاه عراق عرب گرديد و در بغداد تمكن و نفوذى پيدا كرد، روزىدر ايام جمادى الثانى كه بعضى از امراء و بزرگانآل عثمان در مجمع او حضور داشتند، پرسيد: چرااول ماه رجب را نور باران مى گويند؟!

جهان نور باران شده بود، محمّدصلى الله عليه و آله در وسط اقيانوس نور، حيرت زدهبه آن خيره شده بود. به هر طرف كه نظر مى كرد آن را مى ديد ... جلو، عقب ، بالا،پايين ، يك بال نور در مشرق و بال ديگرش در مغرب بود ... و محمّد در وسط آن قرارداشت ، صدايى از نور برخاست .

نیمه شب با رخ چون روز چو روشن گذری نور باران کنی از رخ شب ظلمانی را

امام صادق عليه السلام مى فرمايد: سجده بر تربت قبر حسين عليه السلام تازمين هفتمرا نور باران مى كند، و كسى كه تسبيحى از خاك مرقد حسين عليه السلام با خود داشتهباشد، تسبيح گوى حق محسوب مى شود، گرچه با آن تسبيح نگويد. (66)

همه آنها به كربلا پرواز كردند و آنجا پيكر حسين عليه السلام را بر زمين ديدند كهبدون سر و بدون غسل و كفن افتاده است و بادهاى غبارآلود بر آن پيكر نازنين مى وزد،بدنش بر اثر پايمال شدن بر زير سمّ اسبها در هم شكسته است . زائرانش حيواناتبيابانها و سوگوارانش جنّ دشتها و كوه ها است . خاك آن سرزمين از انوار طلايى پيكرشروشن و فضا از نور وجودش نور باران شده است .

و بدين ترتيب از صلب پدرى چون امام صادق عليه السلام و از رحم پاك و پر ارجمادرى چون حميده ، برترين خلق خداوند پاى به عرصه گيتى ميگذارد و جهان را به نوروجود خويش ، نور باران ميسازد.

که مزارم نور باران است به خانه بازمی‌گردم

مردانى كه گويا دلهايشان پاره هاى آهن است . غبار ترديد در ذات مقدس ‍ خداى ، خاطرشانرا نمى آلايد.... همانند چراغهاى فروزانند، گويا دلهايشان نور باران است . از ناخشنودىپروردگارشان هراس دارند. براى شهادت دعا مى كنند و آرزومند كشته شدن در راه خدايند.

سجده بر تربت قبر حسين (ع ) تا زمين هفتم را نور باران مى كند، و كسى كه تسبيحى ازخاك مرقد حسين عليه السلام با خود داشته باشد، تسبيح گوى حق محسوب مى شود،گرچه با آن تسبيح نگويد.(من لايحضره الفقيه ، ج 1، ص 268 وسائل الشيعه ج 3 ص 608)