نوح در قران

معنی کلمه نوح در قران در دانشنامه اسلامی

[ویکی فقه] نوح در قرآن. حضرت نوح (علیه السلام) اولین پیغمبر اولواالعزم است که خدای عزوجل او را با کتاب و شریعت فرستاده است، بنابراین، کتاب او اولین کتاب آسمانی است. آن جناب نهصد و پنجاه سال مشغول دعوت قوم خود بوده، ولی قوم او جز به استهزاء و نسبت جنون به او دادن عکس العملی از خود نشان ندادند تا آن که در آخر از پروردگار خود یاری طلبید. نوح پس از امر الهی و با تأیید و تسدید خداوند، مشغول ساخت کشتی شد و پس از اتمام، امر خدای تعالی مبنی بر نزول عذاب و طوفان سهمگین صادر شد و به جز افرادی که مقدر شده بود، همگی هلاک شدند.
یکی از پیامبران الهی که قرآن مجید از آن یاد فرموده، حضرت نوح (علیه السلام) است.
← آیات ۵ تا ۷ سوره نوح
در این باره به موارد زیر توجه کنید:
عوامل افزایش نعمت
اکنون برخی عوامل افزایش نعمت را بیان می کنیم:
← دوری از گناهان
...

جملاتی از کاربرد کلمه نوح در قران

آن نه دریا که بود صد قلزم صد چو طوفان نوح در وی گم
نوح در برابر اين بى اعتنائى ، لجاجت و خيره سرى ، با جمله كوتاهى چنين پاسخ گفت: تـنـهـا اگـر خـدا اراده كـنـد بـه ايـن تـهـديـدهـا و وعـده هـاى عـذاب تـحـقـق مـى بـخـشـد(قال انما ياتيكم به الله ان شاء)
قوم نوح در پيشگيرى از فعاليت آن حضرت تا آنجا تند روى كردند و مانع تراشىنمودند كه مى خواستند او را سنگباران كنند تا دست از تبليغ بر دارد: ((قالوا لئن لمتنته يا نوح لتكونن من المرجومين ))(482) گفتند: اى نوح اگر دست بر ندارىحتما سنگسار مى شوى .
کیستم من که زنم لاف صبوری در عشق؟ کشتی نوح درین قلزم خون طوفانی است
گر مدت نوح در میان من و تست آن صبح صبوح درمیان من و تست
نوح در آخرين لحظات حيات ، به پيروان خود خبر داده بود كه بعد از من طاغوتهائىپيدا خواهد شد كه سبب گمراهى و انحراف مردم را فراهم خواهند ساخت ولى خداوند يكى ازفرزند زاده گان مرا كه نامش هود است و مردى باوقار و بزرگوار و ظاهر و باطنش شبيهمن است ، به رسالت مبعوث ميفرمايد تا به هدايت مردم بپردازد.
مَثَل عترت پيغمبر، همچون باب حطّه بنى اسرائيل است . و مانند كشتى نوح در ميان قوموى مى باشند. پس هيچ كس را نمى رسد (هر چند داراى مقامى بزرگ باشد) كه راهى جزراه آنها بپيمايد:
مانده در تیه غمت موسی عمران حیران نوح در ورطه عشق تو شکسته زورق
در قلزمی که نیست سر نوح در حساب همچون حباب، کسب هوا می کنیم ما
رفرف خواجه درین سیر شود بی پرواز کشتی نوح درین بحر شود بی لنگر
ماجراى پسر نوح در قرآن كريم بطور مشروح بيان شده است و شايد اينسئوال براى هر كس پيش آيد كه اگر اين قسمت از داستان نوح ذكر نشده بود، براى حفظاحترام نوح بهتر نبود؟
كـه بـعـضى از فرزندان آدم بودند، و بعضى از فرزندان كسانى كه با نوح در كشتىسوار كرديم و بعضى از دودمان ابراهيم و اسرائيل ) (من ذرية آدم و ممن حملنا مع نوح و منذرية ابراهيم و اسرائيل ).
اوتَنَپیشتی (در نسخه مرجع حماسه گیلگمش) یا اوتا-ناایشتیم (در نسخه بابلی باستان حماسه (سیپار)) که به اوتنپیشتیم (به اکدی: 𒌓𒍣) نیز معروف است، یکی از قهرمانان طوفان بین‌النهرین باستان است. این شخصیت دارای نمونه‌های پیشین زیوسودرا (سومری) و آترام-هاسیس است که بر شخصیت پسین خود نوح در خاور نزدیک باستان تاثیرگذار بوده‌اند.
نوح در برابر توهين و خشونت آنها با همان لحن آرام و متين و محبت آميز خود در پاسخ آنهاگفت : من نه تنها گمراه نيستم بلكه هيچگونه نشانه اى از گمراهى در من وجود ندارد،ولى من فرستاده پروردگار جهانيانم (قال يا قوم ليس بى ضلالة و لكنىرسول من رب العالمين )
در ادامهٔ روایت، سام، حام و یافث پسران نوح بودند که از کشتی خارج شدند و از نسل ایشان زمین پر شد. حام پدر کنعان بود. نوح سپس تاکستانی کاشت و از شراب آن خورد و مست شد و در خیمه خود عریان خوابید. حام، پدر کنعان، لختی پدرش را دید و برادرانش را مطلع کرد. سام و یافث با خود ردایی برده و نوح را پوشاندند. زمانی که مستی از سر نوح پرید و آگاه شد پسر کوچکش با او چه کرده، گفت: «لعنت بر کنعان. بردهِ حقیر برادرانش باشد. برکت خداوند بر سام و کنعان برده او باد. خدا زمین را به او دهد و او در خیمه‌های سام زندگی کند و کنعان برده او باشد.» کتاب مقدس روایت کرده که نوح ۳۵۰ سال بعد از طوفان زیست و در ۹۵۰ سالگی مرد. باب ۱۰ به نوادگان فرزندان نوح که به گفته نویسنده کتاب نسل بشر دوباره از ایشان پدید آمد اشاره است. غیر از سفر پیدایش، تنها یک اشاره دیگر به نوح در کتاب مقدس وجود دارد؛ او در کتاب حزقیال یکی از ۳ مرد صالح دوران باستان نامیده شده است.
نوح در حصن عصمتت جسته روح در چاکری کمر بسته
حباب کسب هوا می کند ز بی بصری درین محیط که کشتی نوح در خطرست
با آن که دعوت دو جهان می کنم چو نوح در خانه بی رواج بود مذهبم هنوز
دل آگاه میباید که چون نوح در این دریا بیاید قوّت روح
آترا-هاسیس (اکدی: 𒀜𒊏𒄩𒋀، آوانگاری: Atra-ḫasīs) (انگلیسی: Atra-Hasis)، آترام-هاسیس و یا بنا به واژگان آغازینِ متن «وقتی خدایان انسان بودند»، حماسه‌ای از ادبیات متأخر بابلی باستان است که تاریخ بشریت را از آفرینش تا طوفان بازگو می‌کند. چهار نسخه از این داستان به دست آمده که قدیمی‌ترین آن به قرن هفده پیشا دوران مشترک تعلق دارد. روایت همین متن از «طوفان» است که شاعر حماسه گیلگمش به عنوان منبعی برای روایت خودش از اسطوره «طوفان» (روایت اوتَنَپیشتی در لوح XI) به کار برد. علاوه بر آن، الگویی چشمگیر برای داستان طوفان نوح در کتاب مقدس می‌شود.