نوبت نواختن

در سال ۱۹۷۵، نعیم در کشور مادری خود به موقعیت یک سوپراستار رسیده بود و تلاش می‌کرد تا حرفه خود را به سطح بعدی گسترش دهد. در نتیجه او تصمیم گرفت کابل را به مقصد صحنه موسیقی پر رونق ایران ترک کند. وقتی نعیم به تهران رسید، با دوست صمیمی خود خلیل راغب ملاقات کرد. آنها با هم شروع به نواختن موسیقی در کنسرت ها و جشنواره‌های کوچک در تهران و مشهد کردند. نعیم در ایران به یک سوپراستار تبدیل شد و در کنار بسیاری از خوانندگان نخبه آن زمان مانند گوگوش، داریوش، ابی و بسیاری دیگر مورد توجه قرار گرفت. او در این دوران با خلیل راغب دو نوار ضبط کرد. آنها به نوبت در هر دو نوار آهنگ می‌خواندند و آهنگ می‌ساختند. این دو همچنین چندین ویدیو (که در یوتیوب یافت می‌شود) برای تلویزیون رنگارنگ، برنامه اصلی موسیقی ایرانی، مانند «فغان فغان»، «گونگه شوه یار»، «علیشیر خدا» و «دلکام» فیلمبرداری کردند. از آهنگ‌های به یاد ماندنی استودیویی این دوره می‌توان به «شبگرد» که از دل شکسته می‌گوید و «علیشیر خدا» که حکایت از عشق به معنویت دارد، نام برد. او در «شبگرد» با زدن نت‌هایی که برای اکثر خوانندگان سخت تلقی می‌شود و با ارائه آسان آن نت‌ها، استانداردهای واقعی خود را به نمایش گذاشت.