نثار بردن

معنی کلمه نثار بردن در لغت نامه دهخدا

نثار بردن. [ ن ِ ب ُ دَ ] ( مص مرکب ) هدیه آوردن. پیشکی بردن. پیشکش کردن :
نخست از همه کس که بُد نامدار
جهان پهلوان برد پیشش نثار.اسدی.

حسين عليه السلام بزرگ مردى است كه سر و دست و پا را در راه خدا نثار كرد وانگشتانش را براى بردن انگشترش بريدند و بردند.