نافله گزار

معنی کلمه نافله گزار در لغت نامه دهخدا

نافله گزار. [ ف ِ ل َ / ل ِ گ ُ ] ( نف مرکب ) آنکه نماز نافله گزارد. که نماز نافله خواند. رجوع به نافله شود.

معنی کلمه نافله گزار در فرهنگ فارسی

( صفت ) آنکه نماز نافله بخواند.

جملاتی از کاربرد کلمه نافله گزار

هرگاه نماز گزار از اين راهها پى به قبله نبرد، و آسمان تمام ابرى يا به برخى ازموانع مانند آب يا غير آن در اثر تدبير خداوند حسابگر پوشيده بود، اگر ظنّ غالب بهجهت قبله داشت بر ظنّ و گمان خويش عمل مى كند، و اگر گمانش نسبت به تمام جهاتمساوى بود، يا اصلاً ظنّ مُساوى به جميع جهات نداشت ، بلكه شكّ محض نسبت به تمامجهات داشت و راهى نداشت كه به وسيله آن توان تشخيص جهت قبله را داشته و قطع ياغلبه ظنّ بر ساير حالات را به آن استعلام كند، اگر نماز نافله بود به هر جهت كهخواست نماز مى گزارد، و اگر نماز واجب باشد بايد آن را چهار بار رو به سوى جهاتچهارگانه بخواند، و اگر به خاطر برخى از امور ضرورى اين كار براى او ممكن نبودبايد نماز واجب را يك بار به هر جهت كه خواست بخواند.

# امام حسين عليه السلام نه تنها خود نماز خواند كه نمازهاى نماز گزاران را نماز كرد.در حديث مى خوانيم : سه چيز موجب قبولى نماز است : حضور قلب ، نماز نافله و تربت سيدالشهدا.