ناف اسمان

سر تیغش به ناف آسمان است شکم دزدیدن افلاک ازان است

آن نافه مشک را به دست آر بشکاف تو ناف آسمان را

سپهر گفت بهل مدح روزگار و بگو که آفتاب سوی ناف آسمان آمد