ناصح، محمّدعلی (۱۲۷۷ـ ۱۳۶۵ش) شاعر و ادیب ایرانی. از ادیبان و شاعران سنت گرای عصر خود بود و سروده هایش در انجمن های ادبی مورد توجّه قرار داشت. او، خود، رئیس انجمن ادبی ایران بود. بخشی از دیوانش در ۱۳۴۴ در تهران با مقدمۀ خلیل خطیب رهبر نشر یافته است.
معنی کلمه ناصح محمدعلی در دانشنامه اسلامی
[ویکی نور] محمد علی ناصح فرزند محمد صادق تاجر اصفهانی، در دهم ذی القعده سال 1316 در تهران، دیده به جهان گشود. از هفت سالگی به دبستان رفت و در سن چهارده سالگی، اندکی پس از وفات پدر، گواهینامه تحصیلات شش ساله ابتدائی را گرفت و قریب سه سال بعد از آن نیز معلومات دوره اول متوسطه را آموخت. در نیمه دوم سال 1300ش، به خدمت وزارت معارف پذیرفته شد و در سال بعد، به عضویت انجمن ادبی ایران که در تالار دارالفنون به ریاست شادروان حسین سمیعی، ادیب السلطنه و حضور جمعی از مشاهیر و معارف پایتخت تشکیل می یافت، درآمد و تا پایان عمر، ریاست آن را برعهده داشت. در این انجمن از زمانی که در وضع معاش ایشان گشایشی پیدا شد، در مواقع فراغ، به فراگرفتن معلومات کامل ادبی می پرداخت و علوم معانی، بیان، بدیع، نقد الشعر، عروض، قافیه، صرف، نحو، منطق، فلسفه نظری، حکمت عملی، علم اجتماع، فقه و اصول را نزد اساتید فن، به پایان رساند. او همچنین در این هنگام، به مطالعه کتب تاریخ، علم اجتماع و سرودن شعر به شیوه استادان سلف و نظر در دیوان ها، رسائل و نثر فصحای پارسی و عرب می پرداخت و در خلال این احوال، به تعلیم زبان فرانسه نیز مشغول بود. وزارت فرهنگ، از تشویق ایشان دریغ نداشته و وی را به نشان درجه سوم و دوم علمی مفتخر نموده و در سال 1326ش نشان درجه اول فرهنگ را به ایشان اعطا کرد.جلسات انجمن ادبی ایران، رسماً در خانه ایشان تشکیل می شد و همچنین در منزل ایشان، جمعی از ارباب فضل و دانشجویان دانشگاه، به مباحثه متون عربی و پارسی می پرداختند. تصحیح دیوان ادیب صابر، از خدمات گرانقدر ایشان است که چند سالی وقت گرفت تا به سعی استادی چون زر پاک، از بوته تصحیح و انتقاد بدرآمد.
جملاتی از کاربرد کلمه ناصح محمدعلی
مستی در جوانی با پیری روشن ضمیر و دل آگاه بنام سید نجفی در نهاوند دیدار کرد که بعدها این پیر و مرشد به تهران آمد و در پشت مسجد شاه زاویه‌ای اختیار کرد و در تهران نیز دیدارهای مستمر این دو ادامه داشت. پس از مرگ سید در سال ۱۳۲۴ به مجلس درس محمدعلی ناصح راه جست و حدود چهل سال از محضر درس او سود برد.
در بعد از انقلاب به خاطر تغییر در ساختارهای حکومت و به همین سبب، تغییر احساسات مردم، شعرا و نویسندگان نیز در سرودن سست شدند یا به همکاری با نهادهای ادبی با گرایش بیشتر به انقلاب اسلامی پرداختند. از این رو، تأمین بودجه انجمن به سخت‌ترین حالت ممکن رسید. از این رو پس از محمدعلی ناصح ، انتظار می‌رفت خلیل خطیب رهبر سرپرستی را به عهده بگیرد. اما با وجود مشکلات و بازنشستگی اجباری و جلوگیری از برگزاری جلسات و … انجمن ادبی ایران از حالت قبلی خود خارج شد و در منازل افراد عضو جلسات ادبی، شب شعرهایی به صورت ناهماهنگ برگزار می‌شد، تا آن که آن‌ها نیز خاموش گشت.