معنی کلمه میرزا یحیی مدرس بید ابادی در دانشنامه اسلامی
آقا میرزا یحیی مدرّس بیدآبادی فرزند میرزا محمّداسماعیل، از احفاد ملا محمّدباقر محقّق سبزواری، عالم فاضل و ادیب شاعر متخلّص به یحیی در حدود سال ۱۲۵۴ در اصفهان دیده به جهان گشود.
میرزا یحیی در اصفهان و نجف از محضر علمای بزرگی چون شیخ انصاری، شیخ محمّدباقر مسجدشاهی، شیخ محمّدباقر واثق همدانی و آقا میرزا محمّدهاشم چهارسوقی و میرزا محمدباقر صاحب روضات و آخوند کاشی بهره مند گردید. علوم غریبه را از ملاهادی سدهی فراگرفت وی از نوابغ علم و ادب در دو قرن اخیر بود که در کلیه علوم ادبی و فقه و اصول استاد و در انواع حکمت از اشراقی و مشایی و ریاضی یگانه دوران و مخصوصاً در علوم غریبه و فلکیات متخصص و متبحر بود.
مدرس بید آبادی در مدرسه ی میرزا حسین واقع محله بید آباد اصفهان و نیز همواره در منزل مسکونی خود در پهلوی مسجد سیّد، حوزه درس گسترد و طلاب علوم در ادبیات و فقه و اصول و کلام و منطق و معانی و بیان به درسش حاضر و چندین نفر از بزرگان از مجلس درس او بیرون آمده اند.
وی در سخن سرایی نیز به مرتبه ای بلند نایل و از معاریف شعرای عصر خود بود و به عربی و فارسی شعر می گفته است و بخصوص مراثی او مورد توجه مدّاحان و مرثیه سرایان بوده است. نخستین شعری که گفته در محضر فقیه اعظم شیخ انصاری استادش بوده که در معنای «جیبی قمر بل شمس» بدیهتاً سروده:
میرزا یحیی در ادبیات و سرودن اشعار عربی و فارسی مهارت داشت و اغلب اشعارش در مدح حضرات ائمه معصومین علیهم السلام است که مورد توجّه مدّاحان و مرثیه سرایان بوده.
مدّاحان هر روز به منزل وی رفته و در دفاتر و بیاض های خود اشعار وی را ثبت می کرده اند تا در مجالس روضه از آن بهره بگیرند. و چندین سال مرثیه خوانی در اصفهان منحصر به اشعار او بوده است.