میرزا محمد باقر شیرازی

معنی کلمه میرزا محمد باقر شیرازی در دانشنامه اسلامی

[ویکی اهل البیت] شهید شاهد و آیت باهر، مرحوم میرزا محمد باقر شیرازی فرزند عبد المحسن یکی از علما و فلاسفه بزرگ جهان تشیع بود. فقیهی مجتهد و حکیمی دانشمند و تمام عیار، جامع علوم عقلی و نقلی بود، معظم له از اهالی اصطهبانات شیراز است. سالها در اصفهان از حضور شیخ محمد باقر اصفهانی و سید محمد هاشم خوانساری اخیر الذکر برخوردار بود و سپس عازم عتبات شد و از حضور سید مهدی قزوینی و امام مجدد میرزای قهرمان سالها استفاده می نمود و خود در کرسی تدریس در جمله اساتید علما قرار گرفت.
شیرازی مدرسی کامل در درس فقه و اصول و حکمت بود، شهرتی به سزا در بین افاضل علما پیدا نمود، و سرانجام عازم وطن گردید و در ردیف مراجع استان فارس بود، اما آنگاه که ایرانیان خواستند از خرمن وجودش بهره ور شوند، عاملان استعمار در سال 1326 در جریان مشروطیت او را از پا درآورده به درجه اعلای شهادت (مانند همتای او شیخ فضل الله) رسانیدند. زیرا وجود این افراد سدی استوار در راه نیل به مقاصد شوم استعمارگران بود. روانشان شاد و ذکرش مدام باد.

جملاتی از کاربرد کلمه میرزا محمد باقر شیرازی

میرزا محمد خان نصیری ملقب به عمیدالممالک نماینده سمنان و دامغان در دوره چهارم مجلس شورای ملی بود.
چاپ سنگی این اثر به سعی و اهتمام خان‌صاحب میرزا محمد مَلِک‌الکُتّاب شیرازی در سال ۱۲۸۴ خورشیدی انجام شد.
میرزا محمد تنکابنی، مقدمات علوم دینی و ادبیات عرب را نزد پدر خود فراگرفت و بر کتاب‌های سیوطی و جامی تعلیقه نوشت. پس از ارتحال پدر خود، به قزوین و سپس به تهران مهاجرت کرد و در محضر استادان و علمای آن زمان، تحصیلات خود را ادامه داد. وی پس از چندی عازم اصفهان شد و در درس استادان مشهور آن شهر شرکت کرد.