مژده فرما

بطورى كه ملاحظه مى كنيد از سراپاى سخنان ابراهيم و همسرش نوميدى مى بارد، و بهمين جهت ملائكه در مقابل ، سخنانى ميگويند كه تسلى خاطر آنان باشد، و دلخوششان سازد، پس ابراهيم و خانواده اش اطلاعى نداشتند كه بزودى صاحب فرزند مى شوند وبا اين حال وقتى مى بينيم بعد از شنيدن اين مژده كه خدا او را به مقام امامت ترفيع مىدهد، تقاضا مى كند كه اين مقام را به بعضى از ذريه من روزى فرما، مى فهميم كه او درحال گفتن اين تقاضا داراى فرزند بوده ، چون سخن ، سخن كسى است كه خود را داراى فرزند ميداند و اگر كسى كمترين آشنائى به ادب كلام داشته باشد، آن هم پيامبرى چونابراهيم خليل ، آنهم در خطاب به پروردگارجليل خود، هرگز بخود اجازه نمى دهد كه با اين كه نه فرزند داشته و نه اطلاعى ازفرزند دار شدنش داشته اينطور سخن بگويد.

ما به او [ابراهيم ] مژده پسر صبور و بردبار را داديم مسئله حِلم يكى از بزرگترين صفت كمالى مؤ منان و عمده ترين ابزار انبياء الهى است حضرت ابراهيم و پسرش اسماعيل در قرآن با اين صفت ياد مى شوند حضرت ابراهيم (عليه السلام ) از خداى متعال تقاضا نمود كه فرزند شايسته اى برايم مرحمت فرما، پروردگار مهربان اسماعيل حليم را برايش مژده داد اين فرزند در كنار پدر رشد يافت تا به سن جوان ىرسيد، روابط آنها همانطوريكه قرآن اشاره مى كند خيلى ظريف و دقيق است كه پدر باصراحت تصميم خود را در مورد پسرش به او مى گويد و اين جوان قهرمان بدون هيچ تعلل و ترديد و يا احساس شخصيت ، خود را تسليم تصميم پدر باكمال ميل و علاقه مى سازد و براى دل گرمى پدرش مى گويد: خواسته و ماءموريت خودرا در مورد من انجام بده اميدوارم در اجراى ماءموريت مرا صبور ومتحمل بيابى .