مژده دهنده

معنی کلمه مژده دهنده در لغت نامه دهخدا

مژده دهنده. [ م ُ دَ / دِ دَ هََ دَ / دِ ] ( نف مرکب ) بشیر. ( دهار ) ( ترجمان القرآن ). مبشر. ( دهار ). مژده ده. مژده رسان. که بشارت میدهد. که پیام خوش میدهد. و رجوع به مژده ده و مژده رسان شود.

معنی کلمه مژده دهنده در فرهنگ فارسی

( صفت ) بشارت دهنده بشیر .

جملاتی از کاربرد کلمه مژده دهنده

شرح : شاءن پيغمبر صلى الله عليه و آله مانند ديگر پيغمبران تبشير و انداز استچـنـانـكـه در سـوره احـزاب آيـه 45 فـرمـايد: يا ايها النبى انا ارسلناك شاهداً و مبشراًنذيراً وداعياً الى الله باذنه و سراجاً منيراً . يعنى اى پيغمبر ما تو را شاهد برتـصـديـق و تـكـذيـب و طـاعـت و مـعـصيت امت ، و مژده دهنده به رحمت و نعمت هاىخـداونـد در دنـيـا و آخـرت ، و بـيم دهنده از عداب و عقوبت ، و دعوتكـنـنـده بـنـدگـان بـسـوى خـدا بـا اجـازه و اذن او، و چـراغى نوربخش قرارداديم تا مردم را به نور ارشاد خود از ظلمت و تاريكى زندگى نجات دهى .

گواهى مى دهم كه معبودى جز خداوند يگانه نيست و شريكى براى او وجود ندارد، وگواهى مى دهم كه حضرت محمّد[(ص )] بنده و فرستاده اوست ، او را همراه با حقّ و به عنوان مژده دهند و بيم دهنده پياپيش قيامت گسيل داشت ، و گواهى مى دهم به اينكه بهشت وآتش [جهنّم ] حقّ است و قيامت خواهد آمد و شكّى در آن نيست ، و اينكه خداوند تمام اهل قبور را بر خواهد انگيخت ، و گواهى مى دهم كه پروردگارم بهترين پروردگار، وحضرت محمّد [(ص )] بهترين فرستاده است ، گواهى مى دهم كه بر فرستاده ، جز تبليغ و رسانيدن آشكار [دين ] چيزى نيست .

و او است كه در پيشاپيش رحمت (باران ) خود بادها را مژده دهنده مى فرستد تا آنگاه كه ابرى سنگين بردارد آن را به سرزمين مرده برانيم بدانوسيله آب فرو باريم و با آن  آب از هر گونه ميوه ها (از زمين ) بيرون آوريم ، همچنان مردگان را بيرون آوريم شايدشما متذكر شويد (57)

محمّد صلى الله عليه و آله گواه امّت و مژده رسان است و حسين عليه السلام در روزرستاخيز گواه زائران و سوگوارانش و بشارت دهنده از سمت راست عرش خداست كه به سوگواران و زائران خالص و عارف كويش ، بشارت نجات مى دهد.(1278)

پيامبرانى مژده دهنده و بيم دهنده تا از آن پس مردم را بر خدا حجتى نباشد و خدا پيروزمندو حكيم است .
على عليه السلام عرض كردم : بلى ، پدر و مادرم به قربانت ! تو هميشه مژده دهنده هرچيزى بودى .

پس پيامبران پيوسته به آمدن پيامبر اسلام صلى الله عليه و آله مژده مى دادند چنانكه مى فرمايد: يهود و نصارى نام و صفت او را در تورات وانجيل به صورت مكتوب در نزد خود مى يابند كه آنان را به كارهاى پسنديده فرمان مى دهد و از كارهاى ناشايست باز مى دارد. (952) و اين مژده همان است كه خداوند ازقول عيسى بن مريم عليه السلام نقل مى كند: و مبشرابرسول تاءتى من بعدى اسمه احمد (953) ((وحال آنكه مژده دهنده ام به پيامبرى كه پس از من مى آيد و نامش احمد است .)) پس موسى وعيسى به آمدن پيامبر اسلام صلى الله عليه و آله مژده دادند چنانكه هر پيامبرى به پيامبر ديگر مژده مى داد تا به محمد صلى الله عليه و آله رسيد.

قرآن مژده رسان و هشدار دهنده است و حسين عليه السلام نيز همينگونه بشارت دهنده و هشداردهنده است .

ويژگى به توحيد و يگانگى را خاص خود پسنديد، چرا كه با نور خود پوشيده است ودر اوج علو و برترى قرار دارد و از آفريدگانش مستور است . رسولان و پيام آوران رابرانگيخت تا حجتى رسا بر خلق خود داشته و آنان گواهى بر خلق بوده باشند، در ميان  خلق پيامبران را به عنوان مژده دهنده و بيم رسانندگانى برانگيخت تا هر كه راه هلاكپويد يا (به ايمان ) زنده گردد از روى دليل روشن باشد، و نيز بندگان آنچه را كه از پروردگارشان نمى دانستند بازيابند، و در نتيجه پس از انكار، خداى خود را به ربوبيت بشناسد و بعد از عناد و سركشى ، خداوندى را تنها از آن او دانند.(214)