موضوع له الفاظ

لعلكم : ترجى و اميد از مقام فعل خدا انتزاع مى شود، نه از مقام ذات او و چوناميد يا هراس از خصوصيات مورداستعمال است و در موضوع له نقش ندارد، پسلعل به معناى جامع بين اميد و هراس ، يعنى اصل توقع پديده (اعم از نافع يا ضار) استكه احتمال تحقق آن بيش از عدم تحقق است . در آيه مورد بحثلعل بدين معناست كه رب و خالق خود و پيشينيانتان را عبادت كنيد تا شايد به ملكه تقوادست بيابيد.

ب : كلمه (لعل ) براى ترجى يا اشفاق نيست ، گرچه زمخشرى چنين گفته است ؛ (973)زيرا يا هراس از خصوصيت مورد استعمال است ، نهدخيل در موضوع له يا مستعمل فيه . پس اگر كسى بگويد:لعل زيدا يكرمنى او يهننى ، به معناى استعمال لعل در اميد اكرام ، يا هراساز اهانت نيست ، بلكه در خصوص توقع پديده اى است ، (اعم از از نافع يا ضار) كهاحتمال تحقق آن بيش از عدم تحقق آن است ، زيرا اميد با شك محض نيست ، بلكه با ترجيحجانب تحقق است .