مهندسی ورزش
معنی کلمه مهندسی ورزش در دانشنامه عمومی
تاریخچه مهندسی ورزش با تعریف و رویکرد امروزی به اواخر دهه ۹۰ میلادی بازمی گردد که توسط استیو هاک معرفی شد. مهندسی ورزش حوزه جدیدی از مطالعات است ولی در اصل قدمتی طولانی دارد. بسیاری از دانشمندان در طول تاریخ کوشیده اند با استفاده از ورزش برای توضیح علم یا از علم برای توضیح یک عمل ورزشی خاص نظریات خود را اثبات کنند. اولین تحقیقات دراین حوزه را آیزاک نیوتن در سال ۱۶۷۲ انجام و روی حرکت چرخشی نظریه ای داد که بعدها دو دانشمند بزرگ هنریش مانگوس و لرد ریلی آن را تکمیل کردند. این دانشمندان نظریه خود را با چرخش توپ اثبات کردند. جوزف جان تامسون در سال ۱۹۱۰ میلادی در مورد دینامیک توپ گلف رساله ای را به انجمن سلطنتی انگلستان تقدیم کرد. دانشگاه شفیلد انگلستان به عنوان پیشگام در این زمینه، را در سال۱۹۹۶ تأسیس نمود و با دعوت از کشورهای مطرح در ورزش در اولین کنفرانس مهندسی ورزش به مدیریت دکتر استیو هاک این رشته را به جهانیان معرفی کرد. موفقیت در این کنفرانس، زمینه ساز رشد و توسعه این رشته نوین و تأسیس آن در دانشگاه شفیلد در سال ۱۹۹۸ گردید. در حقیقت بنیان گذار رشته مهندسی ورزش در جهان دکتر استیو هاک، دانشگاه شفیلد و کشور انگلستان می باشد. یکی از دلایل اصلی تأسیس رشته مهندسی ورزش یک نیاز واقعی بود. در المپیک ۱۹۹۶ آتلانتا کاروان ورزشی انگلستان رتبه ۳۶ جهان را بدست آورده و در واقع در کورس رقابت از بسیاری از کشورهای تراز اول جهان عقب افتاد. این اتفاق مسئولین و متخصصین این کشوربه تفکر واداشت که چگونه این فاصله با کشورهایی که از سایر علوم ورزشی به خوبی استفاده می کردند را جبران نمایند که فکر ایجاد و استفاده از علم جدید مهندسی ورزش با تمرکز روی تجهیزات، لوازم و دستگاه های ورزشی مطرح گردید. حاصل این تفکر و تأسیس رشته مهندسی ورزش کسب رتبه ۳ المپیک ۲۰۱۲ لندن پس از ۱۶ سال بود که مطابق گزارش دانشگاه شفیلد این موفقیت ماحصل استفاده از ویژگی های رشته مهندسی ورزش بود چراکه عمده مدال های خوشرنگ از رشته هایی که پایه تجهیزاتی دارند بدست آمد و اصطلاحاً دوپینگ تکنولوژیک یا دوپینگ سالم نامیده شد. تأثیرات مهندسی ورزش در موفقیت های ورزشی کشور انگلستان آنقدر زیاد بود که در المپیک ریو ۲۰۱۶ این کشور با کسب رتبه ۲ برای اولین بار بالاتر از کشور چین قرار گرفت.
معنی کلمه مهندسی ورزش در ویکی واژه
جملاتی از کاربرد کلمه مهندسی ورزش
ساناسار هوهانیسیان (ارمنی: Սանասար Հովհաննիսյան، زاده ۵ فوریه ۱۹۶۰ در مسکو) کشتی‌گیر در رشته کشتی آزاد اهل ارمنستان است. عنوان افتخاری استاد ورزشی شوروی در سال ۱۹۸۰ میلادی به وی اعطا شد. از انستیتو ساختمانی و مهندسی مسکو فارغ‌التحصیل شد. در سن ۲۰ سالگی به عضویت تیم المپیک شوروی برگزیده شد تا در بازی‌های المپیک تابستانی ۱۹۸۰ رقابت کند. وی در این مسابقات برنده مدال شد. هوهانیسیان نخستین کشتی‌گیر ارمنی در رشته آزاد و دومین کشتی‌گیر ارمنی در رشته کشتی است که قهرمان المپیک شده‌است.
این دانشگاه دارای خوابگاه و کلیه امکانات رفاهی اعم از سالن ورزش سایت کامپیوتر و سایت اینترنت و همچنین دارای دوربین‌های پیشرفته برای رشته‌های مهندسی عمران - نقشه‌برداری می‌باشد - استادان این دانشگاه سخت گیر و سطح دانشگاه از نظر علمی نسبت به دانشگاه‌های مرجع کشور قابل قبول می‌باشد. با این وجود این دانشگاه از امکانات آزمایشگاهی فوق‌العاده‌ای نسب به کلیه دانشگاه‌های کشور برخوردار است.
پردیس اصلی این دانشگاه در کیلومتر دو جاده سلماس واقع است که با نام سایت سه شناخته میشود و دانشکده های دامپزشکی و علوم پزشکی و پزشکی (افتتاح از سال ۱۴۰۱)و علوم پایه و فنی و مهندسی و خوابگاه شهید بهشتی مختص دختران سلف سرویس فضلا و سالن ورزشی در آن قرار دارد.
خادم ابتدا در سن ۹ سالگی شروع به ورزش و به‌طور خاص بسکتبال کرد. سپس بعد از مشاهدهٔ بسکتبالیست‌های حرفه‌ای که برای افزایش روحیه، بوکس هم تمرین می‌کنند، شروع به تمرین بوکس کرد. تمرینات او ابتدا در بوستان طالقانی تهران و سپس به ورامین انتقال پیدا کرد. در این مدت او مسیر تمرین را از خانه‌شان در مرزداران تا ورامین هفته‌ای چند بار طی می‌کرد. خادم در رشتهٔ مهندسی ورزشی نیز قبول شد اما دانشگاه را برای این‌که تمام زمان خود را به بوکس اختصاص دهد رها کرد و در کنار تمرین به مربیگری بدنسازی و بسکتبال نیز می‌پرداخت.
او به علت بیماری فلج اطفال که در سال ۱۳۴۸ به آن دچار شده بود، مشکلات حرکتی زیادی داشت که هنوز هم از آن رنج می‌برد اما با این وجود در مسابقات دوچرخه‌سواری آموزشگاه‌های ایران در سال ۱۳۶۲ قهرمان شد. در سال‌های ۱۳۶۲ تا ۱۳۶۴ مدافع چپ و دروازه‌بان تیم فوتبال منتخب آموزشگاه‌های کرج بود. در سال ۱۳۶۶ از سوی تیم فوتبال منتخب دانشکده‌های فنی و مهندسی تهران در المپیک دانشجویان ایران در شیراز شرکت کرد و به مقام پنجم ایران در رشته فوتبال دست یافت. او به اردوی تیم ملی فوتبال دانشجویان ایران هم دعوت شد اما این اردو هرگز تشکیل نشد، زیرا در آن زمان ورزش دانشگاهی چندان فعالیت مهمی نداشت. جواد خیابانی در بیست و سوم اردیبهشت ۱۳۷۴ ازدواج کرد و یک فرزند دختر به نام «نگار» دارد.
او به دنبال کسب مدال برنز در رشته پرش سه گام در بازی‌های آسیایی سال ۱۹۷۴ در تهران و رکورددار پرش سه گام ایران، دانشگاه جنوب کالیفرنیا به فرامرز آصف بورس تحصیلی ورزشی اعطا نمود و بدین طریق وی راهی آمریکا شده و برای مدت چهار سال به تیم دو و میدانی این دانشگاه پیوست. در سال ۱۹۸۰ فرامرز با مدرک مهندسی در رشته معماری از دانشگاه کالیفرنیای جنوبی فارغ‌التحصیل شد.