منبر مسجد الحرام

مسجد جامع پوده در جنوب روستا قرار دارد و منبر و حوض سنگی آن متعلق به دوران صفویه‌است. درون حجره‌های آن، بر روی دیوارها، آثاری از نقاشی‌های دوران صفویه باقی مانده‌است. منبر مسجد از سنگ سیاه است و پنج پله دارد. در حاشیه منبر نام چهارده معصوم خوشنویسی و کنده‌کاری شده‌است. در سمت دیگر آن آیةالکرسی را نقر نموده‌اند. بر گوشه‌ای از این منبر این بیت آمده‌است:

املاک و مناطق مرتبط با خاندان ضرابی کاشان: باغ تالار و عمارت کوشک نیاسر معروف به خانه ضرابی ها ، خانه موتمن الاطبا عمارت ضرابی در تهران ، منزل سر لشگر ابراهیم ضرابی در تهران، کتابخانه ضرابی، آب انبار سر پله، دو تیرک ستون و منبر مسجد میرنشانه اهدایی از سوی آقا شریف ضرابی

O امام صادق (عليه السّلام ) فرمود: مساحت مسجد النّبى در زمانحضرت 3600 ذراع بوده است و مابين منزل پيامبر (صلّى اللّه عليه وآله ) و منبر مسجد،باغى از باغهاى بهشت است و نماز خواندن در مسجد النّبى برابر ده هزار نماز بهحساب مى آيد.

منبر مسجد پشت به محراب ساخته شده و از سنگ و گچ بنا گردیده‌است و دارای ۵ پله می‌باشد. ظاهراً این مسجد اگر از مسجد «تاریخانه» دامغان که قدیمی‌ترین مسجد ایران است، قدیمی تر نباشد بعید نیست مقارن با بنای آن ساخته شده باشد.

مؤذن که در عربی أذین نیز گفته می‌شود، شخصی است که مردم را به نماز دعوت می‌کند. مؤذن معمولاً در جایی بلند می‌ایستد. در صدر اسلام، مؤذن بر بام مسجد می‌رفت امّا پس از مدّتی در مساجد مناره یا گلدسته به وجود آمد و مؤذّن از آن جا اذان می‌گفت. در مساجد قدیمی ترکیه، سکّویی مقابل منبر مسجد وجود داشت که مؤذن روی آن سکّو قرار گرفته، از آن جا اذان می‌گفت. مسلمانان معتقدند که مؤذّن باید شخصی باشد که عربی فصیح بداند، وقت‌شناس باشد و صدای بلند داشته باشد. در زمان‌های قدیم، معمولاً مؤذن‌ها را از میان نابینایان انتخاب می‌کردند زیرا ممکن بود گلدسته‌ها به حریم خصوصی خانه شهروندان اشراف داشته باشند.

روزى على (عليه السلام ) در عصر خلافت خود بالاى منبر مسجد كوفه سخن مى گفت .ناگهان همه ديدند كه در كنار منبر اژدهائى آشكار شد و از پله هاى منبر بالا رفت تانزديك على (عليه السلام ) توقف كرد، مردم وحشت زده خواستند آن اژدها را رد كنند امام بهآنها اشاره كرد كه كارى نداشته باشيد.

در سمت مغرب مسجد بین ۶ دهانه و طاق، یک دهانه و طاق بزرگ‌تری به طول ۱۲/۱۴ متر و عرض ۰۳/۵ متر وجود دارد، که آثار محراب و منبر مسجد در این دهانه دیده می‌شود. عرض هر یک از شش دهانه یا ایوان که در طرفین دهانه وسطی واقع شده‌اند ۳۶/۶ متر است. صحن مسجد تقریباً مربع شکل و به طول ۲۷ و عرض ۲۶ متر است.

این مسجد تا پیش از ۱۳۷۱ یک نمای سنگی طویل و چهار در داشت که دودرب به صحن مسجد و دو در به شبستان مسجد باز می گشت. بین دو در این بنا، ساعتی آفتابی از جنس مرمر تعبیه شده بود. بنای امروزی مسجد، در نزدیک خیابان قصر قرار دارد و در سمت راست آن، یک ضریح تنکز با گنبدی بالای آن واقع شده است. در مقابل در گنبد ضریح، دری دیگر به شبستان باز می شود. شبستان این مسجد، فضایی وسیع را شامل می شود که با ده طاق که بر ستونهایی محکم استوار شده است، مزین شده است. سقف این مسجد چوبی است و محراب آن از جنس سنگ است. بالای محراب مسجد با کاشی معرق تزئین شده است. منبر مسجد از سنگ ساخته شده و بر بالای جایگاه سخنران، گنبد گوچکی از جنس سنگ تهیه شده است.

روزى حضرت اميرالمؤ منين امام علىّ عليه السلام ، بر منبر مسجد كوفهمشغول سخنرانى و موعظه مردم بود؛ و جمعيّت بسيارى نيز در آن مجلس حضور داشت كهناگهان موجودى به صورت افعىِ بزرگى وارد مسجد شد و مردم حمله بردند تا آن را ازبين ببرند.