مقوله فعل

فعل‌ها را از جنبه‌های گوناگون می‌توان طبقه‌بندی کرد ضمن این‌که برخی فعل‌ها می‌توانند نقش‌های گوناگون و متضادی را بازی کنند (مانند فعل‌های to be و to have). به‌طور مثال می‌توان فعل‌هایی که صورتهای صرفی ناقص دارند (مانند بیشتر فعل‌های کمکی و فعل‌هایی که برای آب و هوا به کار می‌روند) را تحت عنوان افعال ناقص در مقابل سایر فعل‌ها که صورتهای صرفی کامل دارند قرار داد. یا می‌توان فعل‌هایی که فقط جنبه پیوند دهندگی بخش نهاد جمله با قسمت غیر فعلی گزاره را دارند (مانند افعال to be(وقتی به عنوان فعل اصلی بیاید) , to become , to seem را تحت عنوان افعال ربطی از سایر فعل‌هایی که جنبه کُنشی دارند (افعال تام) جدا کرد. یا می‌توان افعالی که در جمله فقط جنبهٔ نقشی (functional) دارند و برای فراداد مقوله‌های دستوری نمود، زمان دستوری، وجهیت یا جهت فعل به کار می‌روند را با عنوان فعل‌های کمکی از سایر فعل‌ها که به عنوان فعل اصلی یا قاموسی هستند جدا کرد.

نكته اى كه از كلمه (من ) فهميده مى شود اين است كه در عالم آنچه حق است و هر قضيهو حكمى كه داراى واقعيت مى باشد، هر چه بوده و هر قدر هم كه بديهى باشد، همچونقضيه : (عدد چهار زوج ) است و (عدد يك نصف عدد دو است ) و... بديهى و ضرورىمى باشد، بالاخره انسان آن را از خارج گرفته ، يعنى از واقعيت هستى اخذ كرده است وواقعيت خارج ، همه اش وجود و وجود همه اش از ناحيه خداى تعالى است ، همچنانكه خير همهاش از او است ، و به همين جهت است كه از صفات خداى تعالى است كه : (لاييئل عما يفعل و هم يسئلون )، پس غير او هر عملى بكند، وقتى بازخواست نمى شود كهعملش حق باشد. و اما فعل خداى تعالى چون از مقوله وجود است ، قهرا صورت علميه اشجز حق نمى تواند چيز ديگرى باشد. ساده تر بگويم :فعل خدا دو جور نيست تنها يكجور است آن هم حق .