مضمون ساختن

اشعار و نوشته‌های منظوم با مضمون‌های حماسی و رمانتیک مردم‌پسند، وقایع مربوط به جنگ‌های صلیبی و حواشی آن را از نگاهی دیگر مورد توجه قرار داده‌اند. در واقع، میراث منظوم برجای مانده از صلیبیون در فرانسه، آلمان، انگلستان، اسکاتلند، هلند، اسپانیا، پرتغال و …، نیز سهم مهمی در مکتب کلاسیک تاریخ‌نگاری غربی جنگ‌های صلیبی دارند. این آثار افزون بر دربرداشتن اطلاعات تاریخی، اجتماعی و نظامی اروپا و دولت‌های صلیبی شرق، بیانگر احساسات تودهٔ مردم همزمان با جنگ‌های صلیبی در اروپا و سرزمین مقدس هستند. به سخن دیگر، وقایع مهیج جنگ‌های صلیبی برای غنی ساختن شعر شاعرانی که عمدتاً زاده مغرب‌زمین بودند، مضمون‌هایی شایسته بودند. از سویی دیگر، ادبیات دولت‌های صلیبی در شرق خود فقط شاخه‌ای از ادبیات فرانسه بود. به علاوه، رعایای بومی صلیبیون در سرزمین شام نیز ادبیاتی خاص خود نداشتند. افزون بر این، در یونان و قبرس تحت حکمرانی صلیبیون نیز ادبیات یونانی عامه‌پسندی به وجود آمد که بسیار متأثر از ادبیات فرانسوی‌ها بود. با آنکه جنگ صلیبی چه در زبان لاتین و چه در لهجه‌های محلی شمال و جنوب فرانسه الهام‌بخش چند شعر حماسی شد، ولی جنبهٔ ادبی این اشعار بر ارزش تاریخی‌شان برتری دارد. اشعار شاعرانی همچون جفری لمبارد، ژورف اکستر و گونتر بال به لحاظ ادبی قابل ملاحظه‌اند، ولی از نظر تاریخی ارزشی ندارند.

واژگان هندی بسیار، لغات ناآشنای خراسانی و اصطلاحات موسیقی از برجسته‌ترین ویژگی‌های اشعار طغراست.[نیازمند منبع] بعضی از غزل‌های او مسجع است و در برخی از آن‌ها واژگانی به‌کار رفته که جنبهٔ شعری ندارد. گاهی از ردیف‌های دشوار بهره می‌برد، در ساختن ترکیب‌های نوین توانا بود و ترکیب‌سازی را «احداث لغت» می‌نامید.[نیازمند منبع] شاعری مضمون‌یاب بود و شیوهٔ بیانی مبهم و دشوار داشت. بیشتر اشعار طغرا عرفانی است، او در این باره می‌گوید: «دیوان این دیوانهٔ شاهدِ غیبی دفتری است از اسرار و حقایق لاریبی.»