مزیت راهبردی

برای مهیا کردن شرایط برای ورود نیروهای صلیبی، آفونسو نخست شهر راهبردی و مهم سانتاری را در مارس ۱۱۴۷ تصرف کرد. زمانی که ناوگان صلیبیون به شمال هیسپانیا رسید، آفونسو اسقف شهر پورتو را به استقبال آن‌ها فرستاد. افزون بر خوش‌آمدگویی، مقرر شد تا اسقف پورتو با بیان مزیت و ارزش‌های معنوی فتح لیسبون، صلیبیون را برای شرکت در این جنگ متقاعد کند. در نهایت توافقی صورت گرفت و محاصره لیسبون در ۲۸ ژوئن آغاز شد. در روزهای نخست، پیشروی نیروهای متحد به‌کندی پیش می‌رفت؛ اما نبودِ نیروهای کمکی برای نیروهای مدافع شهر و همچنین کمبود آذوقه در شهر به صلیبیون اجازه داد محاصره را ادامه دهند. سرانجام صلیبیون با برج‌های محاصره و نَقب‌زدن توانستند در ۲۴ اکتبر ۱۱۷۴ وارد شهر شوند و آن را تصرف کنند. پس از تصرف لیسبون، برخی صلیبیون با توجه به شرایط آب‌وهوایی، ترجیح دادند که زمستان را در آن شهر سپری کنند و سپس عازم اراضی مقدس شوند.

گفته می‌شود در سال ۱۳۵۵ و تأسیس شهرستان مغان، محمد رضا شاه پهلوی یکی از امرای ارتش را مسئول مسافرت به منطقه و بررسی نمود، در این سفر که در تابستان رخ داده بود، همسر ارتشبد از هوای گرم سایر شهرهای مغان شاکی شده بود اما وقتی وارد گرمی شدند از آب و هوای مطبوع و سرسبزی آن به وجد آمده و به همسر خود اصرار نمود که هیچ شهری برای مرکزیت مغان سزاوارتر از گرمی نیست. سپس سخنوری ریش سفیدان محلی و نظم و نسق املاک و اراضی به کمک آمد چرا که به علت نظم و نسق معاملات و یکجانشینی مردم گرمی، زمین‌های این شهر و شهرستان خیلی زودتر از نواحی دیگر صاحب سند رسمی شده بود و این سند مبنای بسیاری امور دولتی و اداری بود لذا با پیگیری ریش سفیدان و اتکا به این مزیت، گرمی زودتر از بقیه شهرهای مغان، صاحب شعبه بانک و دادگاه عمومی شده بود تا نهایت ژنرال یاد شده گزارشی خدمت شاهنشاه تنظیم و با ذکر مزیت‌های راهبردی و نظامی شهر گرمی و شرایط آن روز جنگ سرد و اتحاد شوروی، دولت و دربار را به تعیین شهر گرمی به عنوان مرکز شهرستان متقاعد نماید.