مدل شبیه سازی
جملاتی از کاربرد کلمه مدل شبیه سازی
نرم‌افزار AnyLogic به مدلسازان این امکان را می‌دهد تا سه رویکرد ذکر شده را با هم در یک مدل شبیه‌سازی ترکیب کنند. نکته قابل توجه آن است که برای ترکیب آنها هیچ چهارچوبی وجود نداشته و بسته به نوع مسئله امکان ترکیب هر رویکردی با دیگری وجود دارد. به عنوان مثال، یک مدلساز تمایل دارد که برای مدلسازی مسئله حمل و نقل، وسایل حمل و نقل را با استفاده از مدلسازی عامل بنیان استفاده کند و برای شبیه‌سازی سامانه داخلی از شبیه‌سازی گسسته پیشامد استفاده کند. ممکن است مدلساز دیگری برای مدلسازی این سامانه از ترکیب عامل بنیان با سامانه‌ها پویا استفاده کند.
در سالن‌های سینمای IMAX برای به وجود آوردن صدایی رسا و گیرا از تکنیک آکوستیک استفاده می‌کنند تا صدایی دقیق و واقعی را به بیننده ارائه دهد به صورتی که تماشاگر قادر باشد با افتادن یک سوزن، صدا و حتی محل فرود آن را تشخیص دهد. از این رو برای انجام محاسبات طراحی این سیستم‌های صوتی از مدل شبیه‌سازی کامپیوتری این سالن‌ها استفاده می‌کنند و رفتار و پژواک صدا را در برخورد با سقف، دیوارها و بسیاری از عوامل دیگر می‌سنجند. این طراحی دقیق به بیننده این امکان را می‌دهد که بدون توجه به مکان خود، صدایی کامل را بشنود. طراحی آکوستیک سالن‌ها به نحوی انجام می‌پذیرد که کاملاً در برابر محیط بیرون از سالن عایق باشد. در این سالن‌ها برای به حداکثر رساندن کیفیت صدا، سقف و دیوارها نیز ضخیم در نظر گرفته می‌شوند و این خاصیت را می‌یابند که صدا را جذب کنند. عایق‌بندی نیز بسیار با دقت انجام می‌شود. در واقع لایه ۱۲۵ میلیمتری پشم شیشه، کار عایق را انجام می‌دهد اما نکته‌ای که باید به آن توجه کرد این است که این لایه در تماس با سقف و دیوار نیست بلکه با فاصله از آن قرار می‌گیرد. در سیستم‌های IMAX صدا از طریق کانال‌های تولید صوت به گوش بیننده می‌رسد.
بارگذاری ذهن، به طور بالقوه ممکن است با حداقل دو روش انجام شود: کپی و انتقال، یا جایگزینی تدریجی نورون‌ها. در روش اول، بارگذاری ذهن، بوسیله اسکن و نقشه برداری از ویژگی‌های برجسته یک مغز بیولوژیکی، و سپس با کپی‌کردن، انتقال و ذخیره آن حالت اطلاعات در یک سیستم کامپیوتری یا دستگاه محاسباتی دیگر انجام می‌شود. ذهن شبیه‌سازی‌شده می‌تواند در یک واقعیت مجازی یا دنیای شبیه‌سازی شده باشد که توسط یک مدل شبیه‌سازی بدن سه‌بُعدی آناتومیک پشتیبانی می‌شود. از سوی دیگر، ذهن شبیه‌سازی‌شده می‌تواند در رایانه‌ای داخل (یا متصل به) یک ربات انسان‌نما یا یک بدن بیولوژیکی ساکن شود.
یکی از مهم‌ترین کاربردهای روش مونت‌کارلو، حل معادله موسوم به بلک-شولز در مورد مدلسازی بازار سهام دارای نرخهای تصادفی است. حل این معادله منجر به ساخت یک مدل شبیه‌سازی شده اقتصادی می‌گردد. این مدل اقتصادی برای پیش‌بینی تغییرات در یک بازار بورس مورد استفاده قرار می‌گیرد.
نوعی از شبیه‌سازی رایانه‌ای به نام «شبیه‌سازی رویداد گسسته» (discrete event simulation) وجود دارد که عملیات‌های یک سیستم را به صورت یک توالی زمانی از رویدادها نشان می‌دهد. مدل شبیه‌سازی از تکنیکی که بوت‌استرپینگ نامیده می‌شود، استفاده کرده و نقاط داده‌ای اولیه را با استفاده از تولیدکننده عدد شبه تصادفی برای زمان‌بندی مجموعه اولیه رویدادهای در انتظار بوت‌استرپ می‌کند. این رویدادهای اولیه سپس رویدادهای دیگری را زمان‌بندی می‌کنند و در طی زمان رویکردهای زمانی رویدادها به وضعیت پایدار خود می‌رسد. رفتار بوت‌استرپ هنگامی که رفتار وضعیت پایدار حاصل شود، کنار زده می‌شود.
نرم‌افزار AnyLogic هم دارای زبان مدلسازی به صورت گرافیکی است و هم می‌توان با استفاده از زبان Java مدل شبیه‌سازی را توسعه داد. استفاده از جاوا این امکان را به کاربران می‌دهد تا بدون حد و مرز با استفاده از کدهای جاوا مدل شبیه‌سازی سامانه مورد نظر خود را به صورت کاملاً منعطف بسازند.
در سال ۱۹۸۶راملهارت کتاب پردازش گسترده موازی: کاوشی در ریزساخت‌های شناخت را با همکاری جیمز مک کلیلند منتشر کرد، که مدل شبیه‌سازی کامپیوتری آنها از ادراک را توصیف می‌کرد. این کتاب اولین مدل‌های قابل سنجش شبکه عصبی را جهان علم معرفی می‌کرد؛ کتابی که امروزه به عنوان متن اصلی در حوزه علوم شناختی به شمار می‌آید.
بارگذاری ذهن یا تقلید کل مغز (گاه انتقال ذهن نیز گفته می‌شود)، فرایند فرضی اسکن با جزئیات و کپی‌کردن وضعیت آن به یک سامانهٔ رایانه‌ای یا دستگاه محاسباتی دیگر است. رایانه باید یک مدل شبیه‌سازی را اجرا کند که آنقدر به اصلش وفادار باشد که اساساً به همان طریق مغز اصلی رفتار کند، یا برای همهٔ مقاصد عملی به‌صورتی غیرقابل تشخیص رفتار کند. این‌گونه تصور می‌شود که ذهن شبیه‌سازی‌شده بخشی از واقعیت مجازی در جهان شبیه‌سازی‌شده باشد، که توسط یک مدل شبیه‌سازی‌شدهٔ بدن سه‌بعدی پشتیبانی می‌شود. متناوباً می‌توان تصور کرد که ذهن شبیه‌سازی‌شده در رایانه‌ای در درون (یا متصل به) یک ربات انسان‌نما یا یک بدن زیستی که مغزش جایگزین شده، قرار بگیرد.