مدرس رضوی محمدتقی

معنی کلمه مدرس رضوی محمدتقی در دانشنامه آزاد فارسی

مُدَرّس رضوی، محمدتقی (مشهد ۱۲۷۴ـ تهران ۱۳۶۵ش)
کتاب شناس، مصحح و پژوهشگر ایرانی، استاد ممتاز دانشگاه تهران. نخست، در آستانۀ قدس رضوی به تدریس پرداخت. سپس در ۱۳۱۰ش در تهران، عهده دار امور آموزشی مدرسۀ عالی سپهسالار (شهید مطهری کنونی) شد و در ضمن به تدریس در مدارس متوسطه نیز می پرداخت. سپس مدیر داخلی و معلم دانشکدۀ معقول و منقول شد. چندی نیز با سازمان لغت نامۀ دهخدا همکاری کرد و پس از آن به تدریس در دانشکده ادبیات دانشگاه تهران پرداخت تا آن که به استادی دانشگاه تهران رسید. با زبان فرانسه هم آشنا بود. در ۱۳۴۴ش بازنشسته شد. از تألیفات اوست: احوال و آثار خواجه نصیرالدین طوسی؛ از تصحیحات اوست: سیرالعباد سنایی؛ دیوان سنایی؛ دیوان انوری، کارنامۀ بلخ؛ دیوان سیدحسن غزنوی؛ اساس الاقتباس؛ تنسوخ نامۀ ایلخانی؛ حدیقةالحقیقه؛ المعجم فی معاییر اشعار عجم.

معنی کلمه مدرس رضوی محمدتقی در دانشنامه اسلامی

[ویکی نور] محمدتقی مدرس رضوی در سال 1314ق در مشهد مقدس چشم به جهان گشود. پدرش یکی از علمای بزرگ خراسان و مدرس آستان قدسی رضوی و صاحب تألیفات زیادی بود.
محمدتقی تا سن پنج سالگی نزد پدرش درس می خواند، سپس به مکتب خانه رفت و قرآن، کتاب «صد کلمه» از امام علی(ع) و ترجمه آن، صرف، نحو، و جامع المقدمات را که جزء کتب درسی آن زمان بود، فراگرفت و آن گاه پدرش او را در مدرسه «رحیمیه» ثبت نام کرد و پس از امتحان، او را به کلاس چهارم پذیرفتند.
محمدتقی در حالی که کلاس چهارم، پنجم و ششم را می خواند، در کلاس های پایین تر تدریس هم می نمود و در غیاب معلمان، کلاس های درس فارسی و صرف و نحو را به خوبی و شایستگی اداره می کرد.
وی با خواندن کلاس هفتم، وارد حوزه علمیه شد و کتاب های مغنی، مطول، شرح منظومه و بیست مقاله را نزد میرزا عبدالجواد ادیب نیشابوری آموخت.
او با تشویق پدرش، به آموختن ریاضیات شامل، جبر، هندسه و مقابله پرداخت و سپس به فراگیری کتاب های اقلیدس، تشریح الافلاک، خلاصة الحساب، شرح لمعه و قوانین مشغول گشت. او همچنین زبان فرانسه نیز آموخت و برای تکمیل تحصیلات خود عازم تهران شد. وی بعد از طی مراحلی در مدرسه «البانس فرانسه» در تهران ثبت نام کرد و زبان فرانسه و مکالمه آن را تکمیل نمود و به مشهد عزیمت کرد. با درگذشت پدرش در سال 1342ق، مسئولیت امرار معاش خانواده به عهده وی محول شد و مدتی بعد او را به جای پدرش در آستان قدس رضوی منصوب نمودند و او تدریس طلاب علوم دینی آستان را بر عهده گرفت و امور آموزشی مدرسه عالی سپهسالار «مدرسه عالی شهید مطهر فعلی» را به او محول نمودند.
وی بعدها به عنوان معلم و ناظم مدرسه عالی سپهسالار منصوب شد، علاوه بر این در دارالفنون، مدرسه علمیه معرفت و شرافت نیز تدریس می کرد.

جملاتی از کاربرد کلمه مدرس رضوی محمدتقی

[۸] طوسی، محمد بن الحسن؛ اساس الاقتباس، مصحح مدرس رضوی، تهران، انتشارات دانشگاه تهران، چاپ پنجم، ۱۳۷۶، ص ۴۹
محمدتقی مدرس رضوی (زادهٔ ۲۸ اسفند ۱۲۷۴ در مشهد ـ درگذشتهٔ ۲۸ آبان ۱۳۶۵ در تهران)، استاد ممتاز دانشگاه تهران بود.
پس از سه سال و چند ماه از تهران به مشهد رفته و پس از مرگ پدر در ۱۳۴۲ ه‍.ق منصب تدریس آستان قدس به ایشان محوّل شد و ایشان تدریس طلاب را در رشته‌هایی که آموخته بودند آغاز کردند و چندی بعد از طرف مرحوم سیدمحمد تدیّن مأمور تدریس در مدرسهٔ دانش مشهد شدند که نخستین مدرسه متوسطه (دبیرستان) آن شهر بود و در همین زمان تحقیق اوقاف خراسان را نیز انجام می‌دادند. او در سال ۱۳۱۰ شمسی مدرسهٔ عالی سپهسالار به وزارت فرهنگ واگذار شد و استاد مدرس رضوی به تهران منتقل و به سمت معلم و ناظم آن مدرسه منصوب شدند و در مدارس دارالفنون و علمیه و شرافت و معرفت نیز تدریس زبان فارسی می‌کردند و مدّتی بعد باز به خراسان انتقال یافته و ریاست و معلمی دبیرستان دانش را بر عهده گرفتند و پنج سال این شغل را ادامه دادند و دو سال هم ضمن کارهای خود در دبیرستان نظام مشهد تدریس داشته و در تحقیق اوقاف نیز خدمت کردند.
این اثر توسط محمدتقی مدرس رضوی در کتاب «مثنوی‌های سنایی» در سال ۱۳۴۸ توسط انتشارات دانشگاه تهران‌ چاپ شده است.
محمدتقی مدرس رضوی علوم قدیمه را در مشهد فراگرفت و در سال ۱۲۹۹ به تهران آمد و به آموختن علوم جدید پرداخت.