محمدصالح بن احمد مازندرانی

معنی کلمه محمدصالح بن احمد مازندرانی در دانشنامه اسلامی

[ویکی شیعه] محمد صالح بن احمد بن شمس الدین سروی مازندرانی (درگذشت: ۱۰۸۱ق) معروف به ملا صالح مازندرانی از عالمان قرن یازدهم و داماد مجلسی اول. او از محضر بزرگان بسیاری دانش آموخت و تألیفات متعددی دارد. یکی از مشهورترین آثار او شرح بر کتاب کافی است. مقبره او در مسجد جامع اصفهان در کنار مقبره استادش محمد تقی مجلسی قرار دارد.
از تاریخ ولادت او اطلاع دقیقی در دست نیست. او در مازندران به دنیا آمد و پدرش ملا احمد در نهایت فقر و تنگدستی بسر می برد. به همین دلیل ملا محمد صالح به اصفهان هجرت کرده و در یکی از مدارس موقوفه آنجا سکنی گزید، و چون بر اساس وقفنامه آن مدرسه، به طلاب بر حسب درجه علمی آنان شهریه پرداخت میشده است دوران ابتدایی تحصیل را به سختی گذراند تا اینکه با رشد علمی او و شرکت در درس ملا محمد تقی، مجلسی اول(متوفای ۱۰۷۰ قمری) بر همه همدرسان خود برتری پیدا کرد.
ملا محمدصالح که مورد توجه استاد واقع شده بود، با دختر ایشان به نام آمنه بیگم، که در علوم فقهی به حد کمال رسیده بود ازدواج کرد.

جملاتی از کاربرد کلمه محمدصالح بن احمد مازندرانی

در دوران حکومتی سلطان بن احمد تعداد کشتی‌های نیروی دریائی عمانی دو برابر افزوده می‌شود. پس از سلطان بن احم، د السلطان سعید بن سلطان (۱۸۵۶–۱۸۰۴) میلادی بر مسند حکم می‌نشیند. در ایام حکم سعید بن سلطان قدرت نیروی دریائی عمان به اوج خود می‌رسد. السلطان سعید بن سلطان یکی از شخصیت‌های برجسته عمان با شخصیتی مدیر و سیاست‌مدار و جنگجویی شجاع و تاجر بود. مردی هشیار زیرک، حیله‌گر، مکار و دنیا دیده. شعارش این بود (آنچه نمی‌توانید با جنگ به‌دست بیاورید ممکن است با حیله و مکر به‌دست آورید). السید سعید بن سلطان در دوران حکم طولانی خود که ۵۲ سال بطول انجامید توانست امپراتوری گسترده‌ای تأسیس نماید که حدودش از شرق آفریقا تا ساحل ایران تشکیل می‌رسید. در آن دوران که طوفان جنگ و ستیز تمام منطقه را دربرگرفته بود او مانند یک ناخدای ماهر و دنیا دیده توانست ثبات عمان را حفظ کند. در ابتدای حاکمیتش فقط قسمتی از خاک عمان و مقاطعات این دیار را زیر نفوذ داشت که راه‌های شنی اش را کاروان‌های شتر با دشواری و نا امنی طی می‌کردند. اما در روز وفاتش یک امپراتوری قدرتمند و گسترده از خود برجای گذاشت. حدود امپراتوری وی از سواحل عمان، بندر گوادر، مکران، جزیره زنگبار و بمبا در ساحل شرقی آفریقا[نیازمند منبع] تا اجاره نمودن بندرعباس، جزیره قشم و جزیره هرمز در خلیج فارس[نیازمند منبع] و پیمان تجارتی بستن با حکومت انگلستان، فرانسه، هلند، پرتغال و ایالات متحده آمریکا.[نیازمند منبع]