محمدتقی رازی اصفهانی

معنی کلمه محمدتقی رازی اصفهانی در دانشنامه اسلامی

[ویکی شیعه] محمدتقی رازی ایوانکی یا محمدتقی رازی اصفهانی(درگذشت ۱۲۴۸ق ) جدّ محمدتقی آقا نجفی اصفهانی و سر سلسله خاندان نجفی اصفهانی و نویسنده کتاب هدایة المسترشدین.
محمدتقی در کربلا نزد ووحید بهبهانی و دیگران شاگردی کرد. او از شیخ جعفر کاشف الغطاء اجازه روایت و اجتهاد دریافت کرد، سپس به ایران بازگشت. رازی در مسجد شاه اصفهان اصول فقه تدریس می کرد. گفته شده است که در درس او حدود ۴۰۰ تن شرکت می کردند سید محمدباقر خوانساری و میرزای شیرازی از شاگردان وی بودند. از محمدتقی آثاری در فقه و اصول برجای مانده است که هدایه المسترشدین و تبصرة الفقهاء از مشهورترین آنهاست. او تمامی کفار و مشرکان را نجس می دانست. از او به صاحب حاشیه نیز یاد می شود.
محمدتقی فرزند محمدرحیم اصفهانی است. برخی منابع نام پدر او را عبدالرحیم ثبت کرده اند. پدرش از خاندان استاجلو بود که در دوره صفویه از رجال کشوری محسوب می شدند او در ایوانکی سمت دولتی داشت. محمدحسین اصفهانی صاحب فصول برادر اوست. محمدتقی در ایوانکی زاده شد و در جوانی به عتبات عالیات رفت و در آنجا با دختر شیخ جعفر کاشف الغطا ازدواج کرد. ثمره این ازدواج محمدباقر مسجدشاهی است. همچنین محمدتقی آقا نجفی اصفهانی از مراجع تقلید شیعه نوه اوست.

جملاتی از کاربرد کلمه محمدتقی رازی اصفهانی

تعداد شرکت کنندگان در درس محمدتقی رازی را تا چهار صد نفر نوشته‌اند. که با توجه به جمعیت اصفهان در آن روز و اهل علم و حوزه موجود در آن وقت و معاصر بودن رازی با «سید محمدباقر شفتی» که ریاست آن زمان اصفهان با او بوده، می‌توان گفت تقریباً تمام طلاب مستعد و فاضل و درس خوان اصفهان در درس وی حاضر می‌شده‌اند و اولین حوزه درس در آن زمان متعلق به او بوده‌است.