محارم رضاعی

با این وجود داشتن سایر لذات جنسی همچون بوسیدن و تفخیض (رابطه جنسی غیر دخولی) برای مرد منع نشده است. آن دسته از زنانی که ازدواج با آنها از جانب مردها و توسط قران منع شده است عبارتند از مادران، خواهران، دختران، عمه و خاله‌ها، دختران برادر و خواهر، مادران و خواهران رضاعی، مادران و دختران همسر و جمع میان دو خواهر. بر اساس فقه شیعه، از مواردی که ازدواج مرد با زن، ممنوع است، می‌توان به ازدواج با محارم همچون مادر، خواهر، خاله، عمه، دختر خواهر یا برادر و که برای مردان مَحرَم هستند و همچون پدر، برادر، عمو، دایی و پسر خواهر یا برادر که برای محرم به حساب می‌آیند.

در قرآن به صرف همشیر بودن اشاره شده اما در فقه اسلامی شرایط تفصیلی برای آن ذکر گردیده است مانند اینکه باید بارداری مشروع و سن شیرخوار کمتر از دو سال قمری باشد و غیره. فهرست محارم رضاعی همانند محارم نسبی است.

ازدواج بین اکثر اقوام که روابط با آنها معمولاً محارم تلقی می‌شود مجاز نیست، از جمله مردی که با مادر، دختر، خواهر، عمه، خاله، خواهرزاده، برادرزاده، مادربزرگان پدری و مادری به عقب یا مادر همسر خود ازدواج می‌کند. از دیگر ازدواج‌های ممنوعه می‌توان به خواهر و مادر رضاعی و دخترخوانده‌ای که یک مرد از زنانی که با آنها رابطه زناشویی داشته و دو یا چند خواهر که از یک خانواده متولد شود اشاره کرد. روابط زنا با محارم در اسلام با هر یک از محرم‌های یک فرد است، تعریفی از خانواده و گسترهٔ آن که برگرفته از حدیث است.