مثلث ادراری ـ تناسلی

فرج یا کس از اندام‌های جنسی خارجی زنانه تشکیل شده است. فرج شامل تپه ونوس، لب‌های بزرگ، لب‌های کوچک، کلیتوریس، پیازهای دهلیزی، دهلیز فرج (vulval vestibule) ، مجرای ادراری، دهانه واژن، پرده بکارت، و غدد دهلیزی بارتولین و اسکین است. سایر ویژگی‌های فرج شامل شکاف پودندال، غدد چربی، مثلث ادراری تناسلی (urogenital triangle) (قسمت قدامی پرینه) و موهای ناحیه تناسلی است. فرج شامل ورودی واژن است که به رحم منتهی می‌شود و یک لایه محافظتی دوگانه برای این امر توسط چین‌های لبه‌های بیرونی و داخلی ایجاد می‌کند. عضلات کف لگن و سایر عضلات مثلث ادراری تناسلی از ساختارهای فرج حمایت می‌کنند.

در هفته سوم رشد جنین (Human embryogenesis)، سلول‌های مزانشیمی از رگه اولیه به اطراف غشای کلواکال مهاجرت می‌کنند. در اوایل هفته پنجم سلول‌ها دو تورم به نام چین‌های کلواکال تشکیل می‌دهند. چین‌های کلوآک در جلوی غشای کلوآکال به هم می‌رسند و ناحیه برجسته‌ای را تشکیل می‌دهند که به نام دندان تناسلی شناخته می‌شود. سپتوم مجرای ادراری با غشای کلوآکال ترکیب می‌شود و میان‌دوراه را تشکیل می‌دهد. این تقسیم دو ناحیه ایجاد می‌کند که یکی توسط چین‌های مجرای ادرار و دیگری توسط چین‌های مقعد احاطه شده است. این نواحی به مثلث ادراری تناسلی و مثلث مقعدی تبدیل می‌شوند. ناحیه بین واژن و مقعد به عنوان پرینه بالینی شناخته می‌شود.